“Ile hadama-dan, ile siginɛ mɔgɔ-murutiyanɛnu denu tɛma kɛ la. Yɛ ye anu bolo kɔnɔ anu sa fen yenna. Tole ye anu bolo kɔnɔ anu ti ko-wo-ko lamɔɛn bawo mɔgɔ-murutiyanɛnu denu bi anu na.
N ya a ma iko Mari ya a fɔ n ye nya min. Wulɔn-tele nyɛrɛ rɔ, n ya nna dunɛnu mabɛn iko kɛlɛ-kɔrɔ-maburilɛ. Yanni a la ni fin, n ya woe labɔ nna bon-dandan ma n bole la. N bɔra nyɔ. N ke luyi ma, n ya nna dunɛ dun n kɛɛ la bɛɛ yala. N tara n ye.
Kei wo ya a fɔ n ye ko, “Ile hadama-dan, i yɛ bɛn n ma ka i tole masɔ a kin na! N si min bɛɛ yira i la, i yili ni to wonu ko bɛrɛkɛ bawo i nara wo lela ko la yan. I ye min bɛɛ rayenna yan, fɔ i ni ta wo rakaran Isirɛla mɔgɛnu ye.”
Wo kɔma, Mari ya min fɔ nun, Musa fanan ya Aruna hɛnkili labila wo la ko, “Ni mɔgɔ-wo-mɔgɔ ye wɔlila Alla ye, fɔ wo tigi ni Marita sɛninya-koe mara bawo Mari ya a fɔ ko a si ata fanka yira ata mɔgɛnu na.” Kɔnɔ Aruna ma fenfen fɔ.
Kɔnɔ hali wo, Yona ya Mari sɔsɔ. Mari ko a ni ta tele-bɔɛ kɔnɔ ale tara a ye tele-yigi. Yapa soe min bi kɔgɔ-yi kɔnkɔn-dɛ la, a tara a ye nyɔ. A ya kulun-belebele-wɛ do wulinɛ taran min bi tala Sipeni nyamanɛ rɔ. A ya kulun-sarɛ di ka ta. Ale miri le ko a si ke le a burila Mari kɔrɔ.
N tara a fɔ melika wo ye ko a ni gbolo-lamininɛ wo don n bolo. A ya a fɔ n ye ko, “A bi. I ni a dɔn. I wa a dɔn, a si diya i da rɔ iko liyi kɔnɔ a si kunaya i burɔ.”