“Mansa Hɛsakaya min bi nna mɔgɛnu kuma, sɛgi i kɔma wo wara. I wa ke, i ni a fɔ a ye ko nde, a benba Dawudata Mari Alla ko n bara ata matarali-kan lamɔɛn ka a ya-yi yen. A fɔ a ye ko n si a lakɛndɛya ken! Tele fila a sawa nyɔgɛ, a si ke tala n Bato-Bɔn la.
Mala mɔgɛ minnu bara faga nun kɔrɔma la, wonu niyi si sɛgi anu tɔ tun. Anu niyi si bila anu bagbuyi rɔ. Minnu bɛɛ ye kinɔgɔla kaburu rɔ, wonu si kunden ka sewa-sigi sa. Iko duri ye a diya donna gbangban rɔ nya min, Mari fanan bi niyi lasɛgila mɔgɔ-fagani-kɔrɛnu tɔ wo nya na le.
Wulɔn karɛ si gbɛ iko tele, ado wulɔn tele, waan si ma iko tele wɔrɔnfila tele ye nya min. Mari sɔnta ala mɔgɛ minnu tanban-koe ma, a si wonu dandan wulɔn-tele rɔ.
Nde, Mari ti wo kunyɛ bɔ lakira bonda-dɛ la, ni wo ma, ka wo bɔ sayɛ sɛnbɛ kɔrɔ tun! Ile sayɛ, i ni na ila fitinɛ la i bolo. Ile lakira, na ila kasarɛ la. Nde, Mari ti kinikini wo ma.