Mari ko, “Wo ni wo tole masɔ n kuman-kan la a kin na! Koe minnu telennɛ nde, Mari Alla yala, wo ni wonu ma ka nta tɔn bɛɛ bira. Ni wo ya wo ma, n ya kirayɛ minnu sigi Iyipiti kɛnu ma nun, n ti wo fenfen sigi wole ma bawo nde, Mari le wo rakɛndɛyalɛ la.”
Wulɔn karɛ si gbɛ iko tele, ado wulɔn tele, waan si ma iko tele wɔrɔnfila tele ye nya min. Mari sɔnta ala mɔgɛ minnu tanban-koe ma, a si wonu dandan wulɔn-tele rɔ.
A ko ala mɔgɛnu ba tɔrɔyɛ sɔrɔn, ale fanan bara tɔrɔ. A ara a nyɛrɛta melika sɔ anu kisi tinɛ. Mari le ya anu kisi ka a tɛgɛ ata nyimayɛ anubɛ ata keninteyɛ ma. A ko kebi fɔlɔ a ya anu banba.
Mari ko hali wo yogenu bi a fɔla ko, “Yerusalɛm lakɛnɛ a rɔ. Mɔgɔ mako sa a la tun.” A ko a si wo lakɛndɛya tun. A si wo tanban-tinɛnu dandan wo ye. Ale Mari le ya kɛ fɔ.
Mari ko, “Wole nta Isirɛla mɔgɛnu nakɛndɛya-sɔgɛ wa n bira tumɛ min ka wo wara-koe lata yarɔ, n si wola karagbɛlɛyɛ le dɔrɔn yen n yɛ la. Wo ye wo nyɔgɔn kensunyala. Wo ye bɔnnu kerila ka kankanyɛ kɛ. Wo ye buila mɔgɛnu ma lu-kole ma ka anu bolo-fannu bi anu bolo.
Wo ni wo miri de Mari sɔra wo yarɔ wula-da-rakolɔn kɛ rɔ san bi-nanɛ kɔrɔ. Mari ya yakɔrɔ-mamɔɛ lana wo kuma ka wo mafɛlɛn ka a lɔn ni wo ye nya min, ni wo si ala tɔnnu bira le.