Ale mansɛla mandan ye ala dɛɛn-kɔlɔnɛ min ma, a ya wo bɔ a bole la ka a don Yusufu bole la. A ya fɛrɛya-bɔ-hakikɛnu di a ma ka sɛnɛ-yɔlɔkɛ don a kan na.
Kɔnɔ Mansɛ, ni i si sɔn, mɔgɔ kɛnu faga-koe latɛgɛ. Ni i ya wo ma, n bara i yili latɛgɛ wo rɔ feu! N si a ma, wodi-gbɛ minna gbiliyɛ anubɛ yi durɔmu waga kelen kɛmɛ fila rakɛn, i si wo sɔrɔn ka a sa nyamanɛ nɔnfulu lamara tinɛ rɔ.”
Mansɛ ya ala dɛɛn-kɔlɔnɛ min don Heman bolo nun, a ya wo bi ka a latenbi Mɔdekɛyai ma. Mansɛ nyɛrɛta mandan sanɛ dɛɛn-kɔlɔnɛ wo ma. Wo kɔma, Ɛsita ya a kɔrɔ Mɔdekɛyai sigi Heman bolo-fen-tonɛ bɛɛsi kun na.
Kɔnɔ sereya min sɛbɛnɛ mansɛ tɔgɔ rɔ, ado ala dɛɛn-kɔlɔnɛ-mandan sanɛ wo ma, wo yɛlɛma-nya-wo-nya sa. Wo si min ma gbɛ, wo ni kɛdi-gbɛrɛkɛ sɛbɛ Yahudiyanuna ko la. Ni min di wo ye, wo ni wo sɛbɛ a rɔ. Wo kɔma, wo ni n tɔgɛ sɛbɛ a rɔ ka nta dɛɛn-kɔlɔnɛ-mandan sa a ma.”