Ala mɔgɔ-banu ya a fɔ a ye ko, “Ma kɔndɔ ara fili. Ila dan kirɛ sanɛ wati min, i kɛnɛna dila, ado i ti sɔn fen na. Dan wola sayɛ kɔma, i wara i lasɔ ka fen dɔn kɛ.”
Aminɔ ban a sala a dɔgɔ-musi wo fɛ, a sɔgɔ labɔra a la lass! A sɔgɔ labɔra a la ka tenbi ala keninteyɛ la min bi a burɔ nun. A nyɛɛra a ma, a ko, “I lawuli. Bɔ yan!”
Abasalɔm ya a buri. A tara a sigi Amihudila den Mansa Talamayi warɛ min bi Kesa nyamanɛ kun na. San sawa a ye nyɔ. Mansa Dawuda mɛra ala den Aminɔ dila.
Kumɛ wo ya a ma, mansɛ yisi tinyanta dɔgɔma-ma-de! Mansa Dawuda yɛlɛta tarɛ dɛ kuma ka ta san-bɔn la. A ye tala dila a bolo fɛ. A ye a fɔla ko, “E, nna dan! Nna den Abasalɔm. E, nna den Abasalɔm. Ni nde le fagara i gbɛ rɔ nun, nna den Abasalɔm, ile ni to, wo le di n ye.”