Yonatanna den Mɛfibasɛti, Sɔli mamanɛ, kɔni, wo nanɛ, a ya a madu Mansa Dawuda kɔrɔ ka a gbiliya. Mansɛ ya a fɔ a ye ko, “Mɛfibasɛti le ile la, wa?” A ya a labira. A ko, “Ɔn. Ila keminɛ le nde la.”
Mari ko a ara a nyɛrɛ yira mɔgɛ donu na minnu sa a nyinina lefan! Minnuna ko sa ala ko rɔ, a sɔnta ko wonu fɔlɔn fɔlɔn ni a yen. Sibole minnu sa a batola, a ya a fɔ wonu ye ko, “Wo ma n yen? Nde le ye wo dɛnbɛna.”
Mansa Sɔli ya a fɔ a ye ko, “Nfen ya a to, wobɛ Dawuda ye yanfɛ lakirila n ma? I ya a de-nyini, i ya faan don a bolo, i ya Alla manyinika a ye ka a tɛgɛ nfen ma? Ale Dawuda fanan bara wuli n kan ma. A ye a kɔnkɔnna n faga-koe ma.”
Mansɛ ya a fɔ ala mɔgɔ-banu ye ko, “Wole Bɛnyamɛ bɔnsɔn-mɔgɛnu! Wole lara a la ko Dawuda si wɔli-kɛ-tinɛnu di wo ma iko nde duruta a mala nya min? Wole lara a la ko ale si wo ma kɛlɛ-den-kun-tigi la ala keminɛnu tɛma?