A bɛnta nun, i ni n fala kebilɛ bɛɛsi lato kɔnɔ hali wo, ile ara i don n dunɛ kɔrɔ ka ma de-nyini kan-tina-kelen. N tigi, a ma bɛn, n ni i manyinika ko-nyima-wo-ko-nyima ma tun.”
Mansa Sɔli diminyara Yonatan ma. A ya a fɔ a ye ko, “Ile yɛlɛn-musu-kɔrɔ-dan! N bara a lɔn ko ile le sɔnɛ Yɛsila den Dawuda fɛ. Wo si ma miliya-koe la wobɛ i na bolo.
I yandi, ko-nyimɛ kɛ kɛ n ye. I wara ila lanyiri min kiri n ye nun Mari yala, i ni wo latɔnbagaya. Ni i lara a la ko n bara ko-yogomɛ do le ma, yanni i fa ni n faga, a fisa, ile ni n faga.”
Yonatan ya a fɔ Dawuda ye tun ko, “I kana kilan. N fa ti ko-wo-ko ma i la. A ya a lɔn serr, ko ile le ye mala Isirɛla mɔgɛnuna mansɛ la, ado a ya a lɔn fanan ko nde le ye mala ila kandɛ la.”
I ma ke ila wɔlɛ nɔla. N bara n keli Alla-nimɛ rɔ, a bɛnnɛ le wole dama ni faga bawo Mari ara min yabɔ ka a ma mansɛ la, i ma ke wo lakandanna. Wo ni wo yɛ lakalan ba, mansɛla tanbɛ ye mi? Ala yi-kɛ-barɛ fanan minnu bi a kun kan tɔ nun, wonu bi mintɔ?”