22 Ахэр икъукӀэ къэнэщхъеящ икӀи Хьисэ гъуэрыгъуэурэ къеупщӀу щӀадзащ: – Зиусхьэн, сэрмырауэ пӀэрэ а жыхуэпӀэр?
Ахэр здэшхэм, Хьисэ жиӀащ: – Пэжыр нывжызоӀэ, тепщэныгъэ зиӀэхэм саригъэубыдынущ фэ фщыщ гуэрым.
– Си гъусэу мы лагъэм зи ӀэкӀэ щӀакхъуэр хэзыгъэпщӀарщ тепщэныгъэ зиӀэхэм сезыгъэубыдынур, – жэуап итыжащ Хьисэ.
Хьисэ ар щыжиӀэм, и гъуэгу ирикӀуэхэм зэупщӀыжу щӀадзащ: – Дэ тщыщу хэт ар зыщӀэну зи гум илъыр?
– Симон, Иуан и къуэ, фӀыуэ сыплъагъурэ? – ещанэу еупщӀащ Хьисэ Петр. «ФӀыуэ сыплъагъурэ?» жиӀэу, Хьисэ ещанэу къызэреупщӀар Петр и жагъуэ хъуауэ, къыжриӀащ: – Зиусхьэн, уэ псори уощӀэ. ФӀыуэ узэрыслъагъури уощӀэ. – Си мэлхэр гъэхъу, – жиӀащ Хьисэ.
Хэти езым игу илъыр ирегъэунэхуж, итӀанэ щӀакхъуэр ирешхи, фалъэм итми ирефэ.