23 Мелі сёрниа, но лёк сьӧлӧма мортыд эзысьӧн эжӧм сёй дозмук кодь.
Лӧгалӧмсӧ дзебысь пӧръясьӧ, суклясьӧмсӧ паськӧдысь – вежӧртӧм.
Сійӧ шуӧ, сёй пӧ да ю, а сьӧлӧмнас абу тэкӧд.
Весав эзысьтӧ, торйӧд сэтысь сорассӧ, та бӧрын позяс дозмуктӧ вӧчны,
Эн эскы сылы, мед кӧть и меліа сёрнитӧ, ӧд сійӧ тырӧма лёкнас.
Радейтысьлӧн янӧдӧмыс веськыд, мустӧмтысьлӧн окыштӧмыс ылӧг.
Менам войтырӧй чукӧртчӧ тэ дінӧ, пуксьӧ тэ водзӧ да кывзӧ тэнсьыд кывъястӧ, но на серти оз ов. Найӧ мичаа сёрнитӧны, но сьӧлӧмпытшса кӧсйӧмныс – ылӧдлӧмӧн озырмӧдчыны.
Курыд шог тіянлы, Индӧдӧ велӧдысьяс да фарисейяс! Кык бана шаньгаяс! Ті еджыдӧн мавтӧм гортъяс кодьӧсь. Ортсысяньыс сійӧ мича, а пытшкӧсас тырыс шой лы да быд пежыс.
Господь шуис сылы: «Ті, фарисейяс, тасьті-дозмуклысь ортсысӧ весаланныд, а пытшкӧсныд горшлунӧн да лёкӧн тырӧма.