22 Эн шу: «Лёк вӧчӧмысь лёкӧн мынтыся», Господь вылӧ лачатӧ кут, и Сійӧ доръяс тэнӧ.
Гашкӧ, Господь аддзас, кыдзи увтыртӧны менӧ, да менӧ ёрӧмысь бурӧн мынтысяс меным».
Коді бурсьыс лёкӧн мынтысьӧ, сылысь керкасӧ лёкыс оз эновт.
Мортлӧн бур вежӧрыс видзӧ сійӧс скӧрмӧмысь, ошкӧмыс лоӧ сылы, коді лёксӧ вунӧдӧ.
Батьыдлысь кадысь водз босьтӧм овмӧсыд бурсиӧмсӧ оз вай.
Эн шу: «Кыдзи сійӧ меным вӧчис, ме сылы сідзи жӧ вӧча, мынтыся сылы меным вӧчӧм серти».
а Господь вылӧ лача кутысьяс бара на вынсялӧны: кутш моз найӧ шевкнитасны борднаныс, котӧртасны, но оз мудзны, мунасны, но оз жебмыны.
Водзӧс эн перйы да эн скӧрав аслад войтырысь морт вылӧ, но радейт матыссатӧ асьтӧ моз. Ме – Господь [тіян Енныд].
Ме шуа тіянлы: тэныд лёксӧ вӧчысьлы паныд эн сувт. Веськыд банад кӧ кучкасны, лӧсьӧд шуйгасӧ.
Ме мынтыся, Ме перъя водзӧссӧ сійӧ лунӧ, кор налӧн кокныс лигышмунас. Ӧд найӧс бырӧдан луныс матын, регыд збыльмас налы дасьтӧмаыс.
Видзчысьӧй, мед некод лёксьыс эз мынтысь лёкӧн. Мӧдарӧ, зільӧй вӧчны бурсӧ ӧта-мӧдныдлы да став йӧзыслы.
Сійӧс лёкӧдігӧн Сійӧ воча эз лёкӧд. Сьӧкыдсӧ нуигӧн эз кӧсйысь мынтысьны лёк вӧчӧмӧн, а ставсӧ сетіс веськыда Мыждысьлы.
Лёк вӧчӧмысь энӧ мынтысьӧй лёкӧн, омӧльтӧмысь – омӧльтӧмӧн. Мӧдарӧ, бурсиӧй, ӧд ті тӧданныд, мый та вылӧ корӧма тіянӧс. Сэки тіянлы вичмас бурсиӧмыс.
Сідзкӧ, Ен кӧсйӧм серти сьӧкыдсӧ нуысьяс, сетӧй асьнытӧ дзоньнас эскана Ставсӧвӧчысьлы да водзӧ вӧчӧй бурсӧ.
Давид шуис аслас йӧзлы: «Босьтӧй шыпуртнытӧ!» Давидкӧд тшӧтш ставныс ӧшӧдісны косканыс шыпуртъяс. Нёльсё гӧгӧр морт мунісны Давидкӧд, кыксёыс кольччисны видзны эмбур-кӧлуйнысӧ.