12 Господь Саваоф миянкӧд, Яковлӧн Енмыс – миянӧс Дорйысьыс. Ошкӧм.
Налысь нимъяссӧ мед лоӧ вуштӧма Олӧмыслӧн небӧгысь, найӧс мед оз ло гижӧма веськыда олысьяс лыдӧ.
Лёк вӧчысьяс дінӧ бергӧдчӧ тшӧтш Енлӧн войтырыс, ва моз пӧтлытӧг юӧ налысь лёк кывъяссӧ.
Гулюӧй менам, мыйла дзебсясян изкырта потасын, сайӧдчан джуджыд кыр бердын! Петкӧдлы меным чужӧмбантӧ, сет меным кывны гӧлӧс шытӧ, ӧд тэнад гӧлӧс шыыд – небыд, тэнад чужӧмбаныд – мичасьыс-мича!»
– Ме – мусукӧйлӧн, ме дінӧ сійӧс кыскӧ.
Ӧксыяс пондасны тӧждысьны тэнад челядь вӧсна, ӧксыяслӧн гӧтыръясныс пондасны вердны тэнсьыд ныв-питӧ. Найӧ пондасны муӧдз копрасьны тэныд, тэнад кокысь буссӧ нювны. Сэки тэ тӧдмалан, мый Ме – Господь, и Ме вылӧ лача кутысь оз янав.
Войтыръяс локтасны тэнад югыдыд дінӧ, ӧксыяс чукӧртчасны тэнад яръюгыд кыа дінӧ.
Керкаӧ пырӧм бӧрын найӧ аддзисны кагаӧс Мария мамыскӧд. Пидзӧс выланыс уськӧдчӧмӧн найӧ копыртчылісны кагалы да сетісны Сылы дона козинъяс: зарни, ладан да смирна.