20 Веськыда олысьлӧн уна шогыс, но Господь мездас сійӧс став шогсьыс.
Енмыс отсаліс налы да сетіс налӧн киӧ Агарсянь чужысьясӧс да на дор сулалысьясӧс. Енмыс кыліс Сы вылӧ лача кутысьяслысь кевмӧмсӧ, кор найӧ тыш дырйи шыасисны Сы дінӧ.
Сійӧ лунӧ шуасны: «Сійӧ – миян Ен! Ми лача кутім Сы вылӧ, и Сійӧ мездіс миянӧс. Сійӧ – Господь, Сы вылӧ ми лача кутім! Кутам нимкодясьны да гажӧдчыны, ӧд Сійӧ мездіс миянӧс».
а Господь вылӧ лача кутысьяс бара на вынсялӧны: кутш моз найӧ шевкнитасны борднаныс, котӧртасны, но оз мудзны, мунасны, но оз жебмыны.
Ме виччыся Господьӧс, кӧть Сійӧ тупкис Ассьыс чужӧмбансӧ Яковлӧн рӧдысь. Господь вылӧ ме лача кута!