23 Ме торйӧда Ассьым войтырӧс тэнад войтырысь. Аски лоас тайӧ индысьпасыс [му вылын]».
Елисей шуис: «Кывзӧй Господьлысь кывсӧ! Господь тадзи висьталӧ: ”Аски тайӧ кадас Самария карса дзиръя дорын ӧти куд тыр медбур пызьсӧ пондасны вузавны ӧти сикельысь, та донысь жӧ пондасны вузавны кык куд тыр ид пызь”».
А он кӧ лэдз Менсьым войтырӧс, аски [тайӧ кадас] тэнад му вылӧ Ме ыста саранча.
Израильса юрнуӧдысьяс кывзасны тэнӧ да мунасны тэкӧд [фараон дінӧ]. Кор локтанныд египетса ӧксы дінӧ, шуӧй сылы: ”Господь, еврейяслӧн Ен, корис миянӧс. Лэдз миянӧс овтӧминӧ куим лун мунан ылнаӧ. Сэні ми вись ваям Господьлы, асланым Енлы”.
Сійӧ лунӧ Ме торйӧда Гошен му, кӧні олӧ Менам войтырӧй. Сэні лӧдз-гутыс оз ло. Сэки тэ тӧдмалан, мый став му пасьталаыс Ме – Господь [Енмыс].
Господь тадзи и вӧчис. Лыдтӧм-тшӧттӧм лӧдз-гут тыртіс фараонлысь керкасӧ, сылӧн йӧзлысь керкаяссӧ да став Египет мусӧ. Лӧдз-гут вӧсна Египет му вылӧ локтіс бырӧдӧм.
Господь урчитіс кад. Сійӧ шуис, аски пӧ Египет муын вӧча тайӧс.