17 Энӧ сывдӧй аслыныд бӧлбанъясӧс.
Тэ вӧчин лёксӧ унджык на дорысь, кодъяс вӧліны тэӧдз. Тэ сувтӧдалін аслыд мукӧд енъясӧс да бӧлбанъясӧс, медым Менӧ скӧрмӧдны. Тадзи тэ ӧтдортін Менӧ.
Сійӧ ветліс израильса ӧксыяслӧн туйӧд, весиг сывдӧмӧн вӧчис Ваал бӧлбанъяс.
Энӧ вӧчӧй аслыныд эзысь да зарни енъясӧс.
Эн вӧч аслыд бӧлбанӧс да идолӧ пуктӧм могысь эн серпасав сійӧс, мый эм енэжас, му вылас да муысь улынджык ваас.
«Куимысь вонас пасйӧй Меным сиӧм гаж.
Найӧ ӧдйӧ кежисны Менам туйысь, вунӧдісны Менсьым тшӧктӧмъясӧс. Найӧ вӧчисны аслыныс ӧшкӧс да копыртчисны сылы, вайисны сылы висьяс да шуисны: ”Израиль, тайӧ тэнад ен, сійӧ петкӧдіс тэнӧ Египет муысь!”»
Быд морт мывкыдтӧм, сылӧн тӧдӧмлуныс абу, идолъясӧс сывдысь-вӧчысьӧс лоӧ янӧдӧма, ӧд сылӧн бӧлбанъясыс – ылӧг енъяс, на пытшкын олӧмыс абу.
Энӧ юрбитӧй идолъяслы, энӧ сывдӧй-вӧчӧй аслыныд бӧлбанъясӧс. Ме – Господь, тіян Енныд.
Ми кӧ Енсянь чужысьяс, миянлы оз ков ӧткодявны Енсӧ зарни, эзысь либӧ изйысь вӧчӧмторъяскӧд, мый мӧвпыштӧма ачыс мортыс да вӧчӧма аслас кужысь киӧн.
Ті асьныд аддзанныд да кыланныд, мый вӧчӧ тайӧ Павелыс. Сійӧ висьтавлӧ, киӧн вӧчӧмторъясыд пӧ абу енъяс, и уна йӧзӧс нин эскӧдіс Ефесын да став Асияын.
”Ёрӧм улӧ веськалӧ быдӧн, коді сывдӧмӧн либӧ мӧд ногӧн вӧчӧ бӧлбанӧс – Господьлы зывӧкторйӧс – да гусяинын юрбитӧ сылы”. И став войтырыс мед шуас: ”Мед лоӧ тадзи!”
Микей бӧр сетіс мамыслы сюрс сё сикель эзысьсӧ. Мамыс шуис: «Тайӧ эзысьсӧ ме вежӧда-торйӧда Господьлы пиӧй вӧсна. Ме вӧчӧда эзысь бӧлбанӧс да сета тэныд, пиӧй».
