17 «Тайӧ абу бур, – шуис Мӧисейлӧн тесьтыс. –
Ӧні гӧтырсӧ бӧр сет верӧсыслы, ӧд сійӧ пророк. Сійӧ кевмысяс тэ вӧсна, и тэ ловйӧн колян. А он кӧ сет, тэ гортсаыдкӧд кулан».
Асланыс вензьӧмъясӧн найӧ локтӧны ме дінӧ. Ме ёрдысь на костын. Ме тӧдмӧда найӧс Енлӧн индӧд-тшӧктӧмъясӧн».
Тадзи тэ мудзтӧдан асьтӧ, мудзтӧдан тшӧтш войтыртӧ. Ӧтнад тэ он вермы татшӧм сьӧкыд уджсӧ вӧчны.
Чӧскыд ӧвтанторъяс да мавтасъяс долыдмӧдӧны сьӧлӧмтӧ, тадзи ёртыдлӧн бур туйдӧдӧмыс долыдмӧдӧ тэнӧ.
Сэки дас кык апостол корисны став велӧдчысьсӧ да шуисны налы: «Миянлы абу бур кольны Енлысь кывсӧ да сёян-юан вӧсна тӧждысьны.
