23 Найӧ эз тӧдны, мый Ӧсип гӧгӧрвоӧ налысь сёрнисӧ. Ӧд Ӧсиплӧн вӧлі аслас вуджӧдчысь.
Вай лэччам да сорлалам налысь кывсӧ, медым дугдасны гӧгӧрвоны ӧта-мӧднысӧ».
Рувим шуис налы: «Эг ӧмӧй шулы тіянлы, мед зонмыслы лёксӧ энӧ вӧчӧй? Но ті энӧ кывзысьӧй. Ӧні сылӧн вирысь ми водзӧс мынтам».
Ӧсип вешйис на дінысь да бӧрддзис. Сэсся бӧр локтіс да водзӧ сёрнитіс накӧд. Ӧсип босьтіс Симеонӧс да тшӧктіс вокъяслӧн син водзын кӧртавны сійӧс.
Видзӧдӧй, тайӧ ме сёрнита тіянкӧд. Венямин вокӧй, тайӧ ме!
Сідзкӧ, ми – Кристослӧн мӧдӧдӧмаяс, и Ачыс Енмыс шыасьӧ миян пыр йӧзыс дінӧ. Кристос нимӧн ми корам: бурасьӧй Енмыскӧд!