16 А Сарралы шуис: «Вокыдлы ме сеті сюрс сикель эзысь. Тайӧ козиныс став тэнад матыссалы висьталӧ, мый тэ абу мыжа».
Ӧвраам кевмысис Енлы, и Ен бурдӧдіс Авимелекӧс, сылысь гӧтырсӧ да кесйӧг аньяссӧ. Найӧ бара вермисны чужтыны.
Ӧд тайӧ мортыс аньсӧ шуис чойӧн, а аньыс сійӧс – вокӧн. Менам сьӧлӧмӧй да киӧй сӧстӧм».
да юаліс кесйӧглысь: «Коді тайӧ миянлы воча локтысьыс?» Кесйӧг вочавидзис: «Тайӧ менам ыджыдӧй». Сэки Ревекка вевттис чужӧмсӧ.
Авимелек йӧзӧдіс войтырыслы тшӧктӧм, мый виӧма лоӧ сійӧс, коді инмӧдчас Исаак да сылӧн гӧтырыс дінӧ.
Кодлы муса тӧдӧмлуныс, сылы муса велӧдӧмыс, но ӧлӧдӧмсӧ мустӧмтысь – вежӧртӧм морт.
Мывкыд мортлӧн ӧлӧдӧмыс сійӧс кывзысьлы пельтӧ мичмӧдысь зарни исерга кодь.
Мыж эрдӧдысь бурджык чӧв олысь ёрт дорысь.
Корабльӧн веськӧдлысь локтіс сы дінӧ да шуис: «Мый тэ узян? Чеччы да кевмысь аслад Енлы. Гашкӧ, тӧд вылас усям Сылы да ловйӧн колям».
Коді муса Меным, сійӧс ме янӧда-чирышта. Сідзкӧ, сьӧлӧмсяньыд зіль бергӧдчыны мыжъяссьыд!