40 Асывводзнас найӧ мӧдӧдчисны кайны керӧсвыв муӧ. Найӧ шуалісны: «Ми мыж вӧчим, но ми мунам сэтчӧ, кытчӧ тшӧктіс миянлы Господь».
Тайӧ и эм лёкыс шонді улас, мый став йӧзыскӧд лоӧ ӧтмоза. Мортлӧн сьӧлӧмыс тырӧма лёкнас, йӧйлуныс олӧ сы пытшкын олӧм чӧжыс, и олӧм бӧрас мортыс мунӧ кулӧмаяс дінӧ – тайӧ тшӧтш лёк.
Вужвойтырысь либӧ йӧз муысь локтысьясысь кӧ кодкӧ тӧдӧмӧн мыж вӧчӧ, сійӧ омӧльтӧ Господьӧс. Сійӧс лоӧ бырӧдӧма аслас войтыр пӧвстысь,
Валаам шуис Господьлӧн анделлы: «Ме мыжа. Ме эг тӧд, мый Тэ сулалан менам туй вылын. Тэ кӧ он кӧсйы, мед ме муні, ме бӧр бергӧдча».
Воас кад, кор керка кутысь чеччас да йигналас ӧдзӧссӧ. Ывласяньыс ӧдзӧсӧ игӧдчӧмӧн понданныд вӧзйысьны: ”Ыджыдӧй, Ыджыдӧй, восьт миянлы!” Сійӧ вочавидзас: ”Кодъяс ті? Ме ог тӧд тіянӧс”.
Сэки ті шуинныд меным: ”Ми мыж вӧчим Господьлы [миян Енлы] паныд. Ми мунам да тышкасям, кыдзи тшӧктіс миянлы Господь, миян Енным”. Ті босьтінныд шыпуртъяснытӧ да зэв кокньыда кӧсйинныд кайны керӧсвыв муӧ.
Ме висьталі тайӧс тіянлы, но ті энӧ кывзысьӧй, а пыксинныд Господьлӧн тшӧктӧмлы. Ті асныралінныд да мӧдӧдчинныд кайны керӧсвыв муӧ,