17 Исуслӧн кывъясысь яналісны Сылы паныд сувтысьяс. Йӧзыс, мӧдарӧ, нимкодясисны Сылӧн чуймӧдана уджъясысь.
Сылӧн керкаын тырмымӧн лоӧ озырлуныс, сылӧн веськыдлуныс лоӧ нэмъяс чӧж.
Ошкӧм Господьлы, Израильлӧн Енлы, нэмъяссянь нэмъясӧдз! Аминь, аминь!
Господьӧй, енъяс пӧвстын Тэ кодьыс абу! Тэ кодь мӧдыс абу! Аслад вежалуннад Тэ нималан, Тэ – повзьӧдана да ошкана, вӧчан шензьӧданаторъяс.
Сійӧ лунӧ Господьлӧн петасыс петкӧдчас став аслас мичлуннас да дзирдлуннас. Мулӧн вотӧсыс лоӧ ошйысянторйӧн да мичмӧданторйӧн Израильлӧн коляс войтырлы.
«Выныс да веськыдлуныс сӧмын Господьлӧн», – шуасны Ме йылысь. Господьӧс мустӧмтысьяс яналӧмӧн локтасны Сы дінӧ.
Кывзӧй Господьлысь кывсӧ ті, кодъяс вежавидзанныд Сылӧн кывйысь: – Тіянӧс мустӧмтысь вокъясныд, Менам ним вӧсна тіянӧс ӧтдортысьяс, шуалӧны: «Мед Господь петкӧдлас Ассьыс дзирдлунсӧ, и ми видзӧдлам тіян гажӧдчӧм вылӧ». Но тіянӧс мустӧмтысьясӧс лоӧ янӧдӧма.
Найӧ нинӧм эз вермыны воча шуны.
Синтӧм дзик пыр кутіс аддзыны да Енмӧс ошкигтыр муніс Исус бӧрся. Тайӧс аддзӧм бӧрын став йӧзыс аттьӧалісны-ошкисны Енмӧс.
Сӧмын эз тӧдны, кыдзи тайӧс вӧчны, ӧд став йӧзыс вешйывтӧг кывзісны Исусӧс.
Водзӧ найӧ эз нин лысьтны мыйкӧ юасьны Сылысь.
Чорыда чирыштӧм бӧрын веськӧдлан котыр лэдзис апостолъясӧс. Йӧз вӧснаыс эз вермыны мыждыны найӧс, ӧд ставныс ошкисны Енмӧс тайӧ лоӧмторсьыс.
Но найӧ оз кутны дыр нимавны, Мӧисейлы паныд сувтысьяслӧн моз налӧн йӧйталӧмыс тыдовтчас.
Сёрнит веськыда да тырвыйӧ эскӧд, медым паныд сувтысь яналас да нинӧм лёксӧ оз вермы шуны миян йылысь.
Олӧй сідзи, мед сьӧлӧмныд эз мыжды тіянӧс. Сэки найӧ, кодъяс лёкӧдӧны тіянӧс лёк вӧчысьӧс моз Кристоскӧд бур нога олӧмысь, яналасны асланыс кывъясысь.