30 Исус вочавидзис тадзи: «Ӧти морт ветлас Ерусалимысь Ерикон карӧ. Туяс сійӧ веськалас лёк вӧчысьяс киӧ. Найӧ пӧрччӧдасны сійӧс, вирӧдз нӧйтасны да колясны туй вылас куланвыйын.
Ме, Господь, кӧрталі йитӧд Аслам бӧрйӧмакӧд, кыв сеті Аслам Давид кесйӧглы.
– Но воасны лунъяс, – висьталӧ Господь, – кор Ме мыжда вавилонса идолъясӧс, и Вавилон му пасьтала кутасны ойзыны-ымзыны доймалӧмаяс.
Мамныслы шуӧны: «Сёйны кӧсъям! Юны кӧсъям!» Карса изэрдъяс вылын тышын доймалӧмаяс моз найӧ кулӧны, мам ки выланыс ловнысӧ лэдзӧны.
Вавилонса ӧксылысь кисӧ ёнмӧда да сета сылы киас Ассьым шыпуртӧс, а фараонлысь кисӧ чега. Ёна дойдалӧмаӧн сійӧ пондас ымзыны-бӧрдны вавилонса ӧксы водзын.
Сійӧ туйӧдыс мунас поп, казялас нӧйтӧм мортӧс да туй мӧдарас вуджас.
Исус корис дас кыкнан велӧдчысьсӧ да шуис налы: «Ӧні ми мунам Ерусалимӧ. Сэні инас пророкъяслӧн Морт Пи йылысь став гижӧмаыс.
Тайӧс висьталӧм бӧрын Исус мӧдӧдчис Ерусалимлань.