20 Ме чуксала-кора Тэнӧ, Енмӧй, но Тэ меным он вочавидз, ме сулала Тэ водзын, а Тэ сӧмын видзӧдан ме вылӧ.
Ме горза: «Виӧны-дзескӧдӧны!», но менӧ некод оз кыв, ме кора отсӧг, а дорйысьыс абу.
Сійӧс шогыс суас, но Енмыс оз кыв сылысь бӧрдӧмсӧ.
Кывзіс кӧ эськӧ кодкӧ менӧ! Аслам кывъяс улӧ ме кырмася. Ставсӧвермысь мед вочавидзас меным, менӧ Мыжалысь мед гижас мыжалӧмсӧ.
Сійӧ шойччӧдӧ менӧ веж видз вылын, вайӧдӧ менӧ лӧнь ва дорӧ,
ёнмӧдӧ менсьым лолӧс, нуӧдӧ менӧ веськыд туйӧд Аслас нимыс вӧсна.
Тэнад юралӧмыдлӧн подулыс – веськыдлун да веськыда мыждӧм. Буралӧмыс да збыльыс ветлӧны Тэ водзвылын.
Тэ вевттьысин кымӧрӧн, медым миян кевмысьӧмным эз во Тэӧдз.
Ме бӧрдӧмӧн горзі, но Сійӧ эз кыв менсьым кевмӧмӧс.
Исус кыв эз шу аньлы. Велӧдчысьясыс матыстчисны Исус дінӧ да шуисны: «Лэдз аньсӧ, сійӧ горзӧмӧн бӧрсяньным ветлӧдлӧ».