17 Найӧ шуавлісны Енмыслы: «Вешйы миян дінысь! Мый миянкӧд вермас вӧчны Ставсӧвермысь?»
Сылӧн ӧшкыс бура тырсьӧдӧ, мӧскыс вайсьӧ, некор оз чӧвтчыв.
Вайӧй шогмана висьяс да лача кутӧй Господь вылӧ.
Сійӧ кадсяньыс, кор ме муні фараон дінӧ сёрнитны Тэнад нимсянь, фараон кутіс чорыдджыка на дзескӧдны войтырӧс. Мыйла Тэ эн мезды Ассьыд войтыртӧ!»
Вешйӧй туй вылысь, кежӧй ветлан туй вылысь, водзӧ энӧ казьтывлӧй миянлы Израильлӧн вежа Ен йылысь».
Ті шуанныд, Енлы кесъялӧмным пӧ миян весьшӧрӧ. Мый бурыс пӧ вӧлі сыысь, мый ми кутчысим Сылӧн тшӧктӧмъясӧ да ветлім шогалӧмӧн Господь Саваоф водзын.
«Мый Тэныд миянсянь колӧ, Исус, Ен Пи? Мыйла кадысь водз Тэ локтін песны миянӧс?» – горзісны найӧ.
Сэки став карыс петіс Исуслы воча. Исусӧс аддзӧм бӧрын йӧзыс корисны Сійӧс мунны налӧн муысь.
Найӧ эз лыддьыны коланаӧн тӧдны Енсӧ, та вӧсна Ен колис найӧс торксьӧм вежӧрас вӧчны ковтӧмторсӧ.