18 Сӧмын куим во мысти ветлі Ерусалимӧ тӧдмасьны Петыркӧд да кык вежон олі сы ордын.
Ӧндрей вайӧдіс воксӧ Исус дінӧ. Исус видзӧдліс сы вылӧ да шуис: «Тэ Симон, Ионалӧн пи. Тэнад нимыд лоас Кифа». Сылӧн вежӧртасыс – из, мӧд ногӧн кӧ – Петыр.
Петырлӧн Антиокияӧ волігас ме став дырйиыс паныд сувті сылы, ӧд сійӧ эз веськыда ов.
Ме аддзи, мый найӧ оз овны Евангелльӧлӧн збыльыс серти. Сэки ставныс дырйи шуи Петырлы: «Тэ, иудей, ачыд кӧ олан мукӧд войтыр моз, а он иудей ног, мыйла мукӧд войтыръясысь эскысьясӧс тшӧктан кутчысьны иудей оласногӧ?»
Найӧ аддзисны, мый Петырӧс моз Енмыс сувтӧдӧма менӧ буръюӧртны: Петырӧс – иудейяслы, менӧ – мукӧд войтырлы.
Яков, Петыр да Иоан, кодъясӧс лыддисны зумыд сюръяясӧн, гӧгӧрвоисны, мый Енмыс буралӧмнас корӧма менӧ. Сэки миянлы Варнавакӧд найӧ кинысӧ сетісны, медым вӧчны ӧтувъя удж. Сёрнитчим, мый найӧ мунасны иудейяс дінӧ, ми – мукӧд войтыръяс дінӧ.