12 Олӧма попъяс, левитъяс да рӧдкутысьяс пиысь унаӧн, кодъяс аддзылісны воддза крамсӧ, выль крамлӧн подув вылӧ видзӧдӧмӧн сыркъялӧмӧн бӧрдісны, а мукӧдыс нимкодьнысла гораа горзісны.
Войтырыс сэтшӧм гораа горзіс, мый бӧрдӧм шысӧ сьӧкыд вӧлі торйӧдны нимкодясян шыысь. Горзӧмыс кыліс зэв ылӧдз.
Водзынсӧ кӧ тэнад вӧлі этша, бӧрыннас тэнад лоӧ вывті уна.
Ошкы, Ерусалим, Господьӧс, ошкы, Сион, ассьыд Ентӧ!
Эн пов, Яков-номыр, этша лыда Израиль, Ме отсала тэныд, – висьталӧ Господь, тэнад Мездысь, Израильлӧн вежа Ен. –
На пӧвстысь медічӧтсяньыс чужас сюрс олысь, медся жебсяньыс чужас вына войтыр. Ме, Господь, тэрмася вӧчны тайӧс ас кадӧ.
Сійӧ лунъясас, сійӧ кадас, – висьталӧ Господь, – локтасны Израиль да Иуда войтыръяс. Найӧ мунасны бӧрдӧмӧн, кутасны корсьны Господьӧс, ассьыныс Енсӧ.
– Коді тіян пӧвстысь аддзыліс воддза крамлысь мичлунсӧ? Кутшӧмӧн ті ӧні аддзанныд сійӧс? Абу-ӧ сійӧ тіян син водзын нинӧм кодь?
Весиг найӧ, кодъяс нинӧмӧ пуктісны крам панӧмсӧ, кутасны нимкодясьны, кор Зоровавельлӧн киысь аддзасны изъя кӧв. «Сизим биыс – тайӧ Господьлӧн синъясыс, кодъяс видзӧдӧны став муюгыд бӧрсяыс».