27 «Ме – Господь, став ловъя олысьыслӧн Ен. Эм-ӧ мыйкӧ Меным вермытӧмыс?
Но эм-ӧ мыйкӧ Господьлы вермытӧмыс? Индӧм кадӧ во мысти Ме бара вола тэ ордӧ. Сэки Сарраыдлӧн лоас пи».
Господьлы абу сьӧкыд вӧчны тайӧс. Нӧшта Сійӧ сетас тіян киӧ моавсаясӧс.
Сьылӧмӧн ошкӧй Сылысь нимсӧ, кыпӧдӧй Сылы ошкӧмсӧ да нимӧдӧмсӧ.
Но Тэ, Господьӧй, – миян Батьным, ми – сёйыс, а Тэ – миянӧс Вӧчысьыс. Ми ставным – Тэнад киӧн вӧчӧмторъяс.
– Господьӧй Ыджыдӧй! Аслад ыджыд вынӧн да нюжӧдӧм киӧн Тэ вӧчин енэжсӧ и мусӧ, Тэныд нинӧм абу вермытӧмыс!
Еремейлы вӧлі Господьсянь кыв:
Шыась Ме дінӧ, и Ме вочавидза тэныд, юӧрта тэныд ыджыдторъяс йылысь, мый тэ он на тӧд да он гӧгӧрво.
Господь Саваоф тадзи висьталӧ: коляс войтырлы талун сьӧкыд эскыны, мый тадзи вермас лоны, но Меным абу сьӧкыд тайӧс вӧчны, – висьталӧ Господь Саваоф.
Господь шуис Мӧисейлы: «Менам киӧй ӧмӧй оз вермы отсавны? Талун тэ аддзан, инас-ӧ Менам кывйӧй».
Но Мӧисей да Аарон кымынь уськӧдчисны муас да шуисны: «Енмӧй, Тэ став ловъя олысьыслӧн Ен! Тэ ӧмӧй став войтырыс вылӧ скӧрман ӧти мортлӧн мыж вӧсна?»
«Господьӧй, Тэ став ловъя олысьыслӧн Ен! Инды тайӧ войтырыслы веськӧдлысьӧс,
На вылӧ видзӧдлӧмӧн Исус шуис: «Мортлы тайӧ вермытӧмтор, но Енмыслы ставыс вермана».
Сэки ставӧн аддзасны Енлысь мездӧмсӧ».
Тэ индін Питӧ ыджыдавны быдӧн вылын. Сійӧ сетас помтӧм олӧм быдӧнлы, кодӧс Тэ сетін Сылы.