13 Сьылӧй Господьлы, ошкӧй Господьӧс! Сійӧ мездӧ коньӧр мортӧс лёк вӧчысьяслӧн киысь.
Налӧн туйыс мед лоӧ пемыд да вильыд, и Господьлӧн анделыс мед вӧтчас на бӧрся.
Найӧ нинӧмысь оз шогавны, найӧ ёнӧсь да дзоньвидзаӧсь.
Тэ дорйин гӧльясӧс, видзин коньӧръясӧс налӧн сьӧкыд кадӧ. Тэ вӧлін сайӧдчанінӧн ыджыд тӧвнырысь, вуджӧрӧн – шонді пӧжӧмысь. Ӧд дзескӧдысьяслӧн ловшыныс стенлы паныд пӧльтысь тӧвныр кодь.
Ме мезда тэнӧ лёк йӧзлӧн киысь, нетшышта тэнӧ дзескӧдысьяслӧн кабырысь.
Господь тадзи висьталӧ: – Долыда сьылӧй Яковлӧн рӧд йылысь, гораа ошкӧй медыджыд войтырӧс. Юӧртӧй, ошкӧмӧн шуалӧй: «Господьӧй, мезды Ассьыд войтыртӧ, Израильлысь коляссӧ!»