12 Господь Саваоф, Тэ тӧдмалан веськыда олысьӧс, Тэ аддзан сылысь пытшкӧссӧ да сьӧлӧмсӧ. Сет меным аддзыны, кыдзи Тэ водзӧс перъян менӧ мустӧмтысьяслысь, ӧд Тэ водзӧ ме вая ассьым тӧжд-могӧс.
Йоас ӧксы вунӧдіс Закарлӧн Иодай батьыслысь сылы бур вӧчӧм йылысь да виис Иодайлысь писӧ. Кулігас Закар шуис: «Господь аддзӧ тайӧс, Сійӧ мед водзӧс перъяс!»
миян кывным пӧ вына, вомнымӧс некод оз вермы тупкыны, некод оз вен миянӧс.
Господьӧй, Тэ – менам зумыд изйыс да сайӧдчаніныс, менӧ Мездысьыс. Енмӧй, Тэ – менам изкыртаыс, Тэ вылӧ ме лача кута. Тэ – менам сайӧдыс, вына Дорйысьыс да Видзысьыс.
Ме шуи: «Вӧліны кӧ менам гулюлӧн кодь бордъяс, ме эськӧ лэбзи да лӧни,
Енмӧй, Тэ – менам выныс! Ме виччыся Тэнӧ, ӧд Тэ – менӧ Дорйысьыс.
Моав му – Менам мыссян дозйӧй, Эдом муӧ Ме шыбита Ассьым кӧмкотӧс. Филистим му, нимкодясьӧмӧн ошкы Менӧ!»
Ӧд Тэ – меным отсӧг сетысьыс, Тэнад бордъяс улын ме кута долыда нимкодясьны.
Господь мыждӧ войтыръясӧс. Мыжды менӧ, Господьӧй, менам веськыдлун да мыжтӧмлун серти.
Египетын да Вавилонын олысьяс йылысь, Тир карын, Филистим да Эфиопия муясын олысьяс йылысь Ме шуа, мый найӧ тӧдӧны Менӧ, шуа, мый найӧ чужлісны Сион карын.
Езекей босьтіс юӧр вайысьяслӧн киысь гижӧдсӧ да лыддис сійӧс. Сэсся муніс Господьлӧн крамӧ да восьтіс гижӧдсӧ Господь водзын.
Ме курликті тури моз, чивзі чикыш моз, гажтӧмтчи гулю моз, син мудзтӧдз видзӧді енэжас. Господьӧй, ме сьӧкыдала, отсав меным!
Но Господь Саваоф веськыда мыждӧ, Сійӧ тӧдӧ мортлысь сьӧлӧмсӧ да мӧвпъяссӧ. Господьӧй, сет меным аддзыны, кыдзи Тэ водзӧс перъян налысь, ӧд ассьым тӧжд-могӧс ме вайи Тэ водзӧ.
Менам бӧрйӧм войтырӧй лев моз равзӧ Ме вылӧ, сійӧ кыпӧдӧ Ме вылӧ ассьыс гӧлӧссӧ, та вӧсна Ме мустӧмта сійӧс.
Ме, Господь, видзӧда мортлӧн сьӧлӧмӧ, туяла мортлысь пытшкӧссӧ, Ме мынтыся быдӧнлы сылӧн туйясыс серти, сылӧн уджъяслӧн вотӧсыс серти.
Менӧ дзескӧдысьяс мед яналасны, а менӧ эн лэдз янӧдны! Найӧ мед поласны-тіраласны, а менӧ эн лэдз повзьӧдны! Мӧдӧд налы сьӧкыд кад, дзикӧдз пасьварт-бырӧд найӧс!
Сійӧс лёкӧдігӧн Сійӧ воча эз лёкӧд. Сьӧкыдсӧ нуигӧн эз кӧсйысь мынтысьны лёк вӧчӧмӧн, а ставсӧ сетіс веськыда Мыждысьлы.
Сідзкӧ, Ен кӧсйӧм серти сьӧкыдсӧ нуысьяс, сетӧй асьнытӧ дзоньнас эскана Ставсӧвӧчысьлы да водзӧ вӧчӧй бурсӧ.
– Нимкодясь, енэжыс! Нимкодясьӧй, вежа апостолъяс да пророкъяс! Енмыс мыждіс тайӧ карсӧ тіянлы лёк вӧчӧмысь.
Езавельлӧн челядьлы Ме мӧдӧда кулӧм. Сэки быд вичко кутас тӧдны, мый Ме эм сьӧлӧм пытшкӧс да мӧвпъяс Тӧдысь, Ме мынтыся тіянлы уджъясныд серти.
Найӧ гораа горӧдісны: «Вежа да збыль Ыджыдӧй! Кор нин Тэ мыждан мувывса олысьясӧс да перъян налысь водзӧссӧ миян вир вӧсна?»
Мӧдыс вочавидзис: «Ыджыдӧй, вина-сур ме эг ю. Ме зэв шудтӧм ань, та вӧсна сьӧлӧмӧс ме личӧді Господь водзын.