17 Ме мустӧмті олӧмӧс, ӧд меным зывӧк лои ставыс, мый вӧчсьӧ шонді улас. Ставыс весьшӧрӧ, тӧв бӧрся вӧтлысьӧм кодь.
ачыс муніс овтӧминӧ лунтыр мунан ылнаӧ да пуксис пу улӧ. Сэні пондіс кевмыны аслыс кулӧм: «Тырмас, Господьӧй, меным овнысӧ. Босьт менсьым лолӧс, ме ӧд абу бурджык аслам батьяс дорысь».
Тэ кӧ эськӧ кулӧмаяслӧн оланінын сайӧдін менӧ, дзебин менӧ, кытчӧдз скӧралӧмсьыд он лӧнь, индін меным кад, а сэсся ме йылысь бара казьтыштін!
Ме видзӧдалі став уджсӧ, мый вӧчсьӧ шонді улас. Вӧлӧмакӧ, ставыс весьшӧрӧ, тӧв бӧрся вӧтлысьӧм кодь.
Ме шуи тӧдмавны, мый сійӧ мывкыдлуныс, вежӧртӧмлуныс да йӧйлуныс. Но гӧгӧрвои, мый тайӧ тӧв бӧрся вӧтлысьӧм кодь.
Ме видзӧдлі став уджыс вылӧ, мый вӧчис менам киӧй. Вӧлӧмакӧ, ставыс весьшӧрӧ, тӧв бӧрся вӧтлысьӧм кодь, и шонді улас таысь нинӧм бурыс абу.
Мый сетӧ мортыслы сьӧлӧмсянь тӧждысьӧмыс да став сылӧн мырсьӧм-уджалӧмыс, мый сійӧ вӧчӧ шонді улас?
Нӧшта ме аддзылі шонді улас, мый ёрдын ыджыдалӧ лёкыс, мыжданінын ыджыдалӧ пӧръясьӧм.
Ме шуи, мый кулӧмаяс шудаджыкӧсь ловъяяс дорысь, кодъяс олӧны на.
Но ёна шудаӧсь найӧ, кодъяс эз на чужны да эз на аддзывны лёксӧ, мый вӧчсьӧ шонді улас.
Абутӧмсӧ кӧсйӧм дорысь бурджык сійӧ, мый эм син водзад. Но и тайӧ, вӧлӧмакӧ, весьшӧрӧ, тӧв бӧрся вӧтлысьӧм кодь.
Лов кыпӧдіс менӧ да нуӧдіс сэтысь. Ме муні курыд сьӧлӧмӧн да ёна дӧзмӧмӧн, Господьлӧн киыс личкис менӧ.
Та вӧсна, Господьӧй, босьт менсьым лолӧс – бурджык меным кувны олӧм дорысь».
А кор петіс шонді, Ен ыстіс чизыр асыв тӧв. Шонді пӧжис Ионалысь юрсӧ. Сійӧ дзикӧдз лёшмуніс да виччысис кулӧм. Иона шуаліс: «Бурджык меным кувны олӧм дорысь».
Мыйла Тэ сетан меным аддзыны лёк вӧчӧмсӧ, видзӧдны шогыс вылӧ? Быдлаын гусясьӧны-мырддялӧны, виалӧны-дзескӧдӧны, лӧгалӧны да зыксьӧны.
Татшӧм олӧм дорысь бурджык лоӧ, виан кӧ менӧ. Ло бур сьӧлӧма да ви менӧ, медым помасяс менам шогӧй!»