4 Нёньпом кагаяслӧн горшыс косьмӧ, кывйыс ляскысьӧма горш бердас. Челядь корӧны нянь, но некод налы оз сет.
Но сійӧ вочавидзис: «Менам ыджыдӧй ӧмӧй мӧдӧдіс менӧ висьтавны тайӧ кывъяссӧ сӧмын тэныд да тэнад ӧксыыдлы? Эз! Менӧ мӧдӧдӧма висьтавны тшӧтш карса стен вылын пукалысь йӧзлы, кодъяс регыд тіян моз пондасны сёйны ассьыныс сітсӧ да юны ассьыныс кудзсӧ».
Нёльӧд тӧлысьлӧн ӧкмысӧд лунӧ, кор карас войтырыс ёна тшыгъяліс, и налы нинӧм вӧлі сёйнысӧ,
Господь олӧ выліын, но рам сьӧлӧмаӧс Сійӧ аддзӧ и вылӧ кыпӧдчысьӧс ылісянь тӧдӧ.
Та вӧсна менсьым войтырӧс тӧдлытӧг нуӧдасны пленӧ. Налӧн нималана йӧзыс кутасны тшыгъявны, озыръяс нюкыртчасны горш косьмӧмнысла.
Ыджыдъяс мӧдӧдӧны ассьыныс кесъялысьяссӧ вала, найӧ мунӧны юкмӧс дорӧ, но ваыс сэні абу. Найӧ бӧр локтӧны куш дозъясӧн, найӧ шӧйӧвошӧмаӧсь, яналӧмӧн вевттьӧны юрнысӧ.
Ерусалимын олысьяс ойзӧны, корсьӧны нянь, став озырлунсӧ найӧ вежӧны сёян вылӧ, медым ловйӧн кольны. – Видзӧдлы, Господьӧй! Тэ аддзан, кутшӧма менӧ мустӧмтӧны.
”Буссӧ, мый кӧласис коканым тіян карын, ми бӧр пыркӧдам тіянлы. Тӧдӧй, мый Енлӧн Юралӧмыс матын”.
Та вӧсна ті кутанныд кесъявны Господьӧн [тіян Енмӧн] ыстӧм вӧрӧгныдлы тшыгъяліганыд да горш косьмиганыд. Ті пасьтӧг колянныд, тіян нинӧм оз ло. Господь сийӧсалас тіянӧс кӧрт сийӧсӧн, кытчӧдз оз бырӧд тіянӧс.
Тшыгъялӧмысь найӧ нюкыртчасны, кулана висьӧм виас найӧс, пӧрӧс висьӧм бырӧдас. Ме ыста на вылӧ ёсь пиня зверъясӧс да яда змейясӧс.