14 Кузнеч Ӧльӧксан вӧчис меным уна лёксӧ. Господь Ачыс мед перъяс сылысь водзӧссӧ ставсьыс.
Менӧ мавтыштӧмӧн пуктӧма ӧксыӧ, но ӧні ме абу на сэтшӧм вына. А тайӧ йӧзыс, Саруялӧн пияныс, меысь ёна вынаджыкӧсь. Сідзкӧ, Господь мед Ачыс мынтысяс лёк вӧчысьлы сылӧн лёк вӧчӧмысь!»
Господьлӧн гӧлӧс шыыс вына, Господьлӧн гӧлӧс шыыс ён.
Но ӧксы кутас нимкодясьны Енмӧн. Ен водзын кыв сетысь кутас ошкыны Енмӧс, а пӧръясьысьяслысь вомсӧ лоӧ тупкӧма.
– Господьӧй, Тэ тӧдан ставсӧ! Эн вунӧд менӧ, отсав меным, водзӧс перйы менӧ дзескӧдысьяслысь. Он кӧ ӧдйӧджык водзӧс перйы, найӧ виасны менӧ. Тэ тӧдан, мый Тэ вӧсна найӧ лёкӧдӧны менӧ.
Господьӧй, мынты налы уджъясныс серти.
Мусаяс, энӧ перйӧй водзӧс ас вӧснаныд, сетӧй тайӧс вӧчны Енлӧн скӧрлунлы. Ӧд гижӧма: «Ме водзӧс перъя, Ме мынтыся, – висьталӧ Господь. –
Сэки Енмыс быдӧнлы мынтысяс уджыс серти.
Енмыс веськыда вӧчӧ: тіянӧс дзескӧдысьяслы Сійӧ мынтысьӧ дзескӧдӧмӧн.
Татшӧмӧсь Именей Ӧльӧксанкӧд. Найӧс ме сеті сӧтана киӧ, медым дугдісны омӧльтны Енсӧ.
Видзчысь сыысь. Сійӧ ёна паныд сувтіс миян велӧдӧмлы.
Кор аддзан, мый вокыд мыжӧ усьӧма, но мыжыс оз вайӧд кулӧмӧ, кевмысь сы вӧсна. Ен сетас сылы олӧм, дерт, мыжыс кӧ оз кулӧмӧ вайӧд. Эм кулӧмӧ вайӧдысь мыж, но ме ог кор кевмысьны татшӧм мыжсӧ вӧчысь вӧсна.
– Нимкодясь, енэжыс! Нимкодясьӧй, вежа апостолъяс да пророкъяс! Енмыс мыждіс тайӧ карсӧ тіянлы лёк вӧчӧмысь.
Мынтысьӧй сылы сійӧн жӧ, мыйӧн ачыс мынтысис тіянлы. Кык пӧвстӧн мынтысьӧй сылӧн уджъяссьыс. Чашаас, кытысь сійӧ юкталіс тіянӧс, дасьтӧй сылы винасӧ кык пӧв курыдджыкӧс на.
Найӧ гораа горӧдісны: «Вежа да збыль Ыджыдӧй! Кор нин Тэ мыждан мувывса олысьясӧс да перъян налысь водзӧссӧ миян вир вӧсна?»
Видзӧдлы, батьӧй, менам киын тэнад паськӧм дорышыд. Ме вундішті тэнсьыд паськӧмтӧ, но асьтӧ тэнӧ эг ви. Тӧд, ме ог кӧсйы тэныд лёксӧ и ог мун тэныд паныд. Ме абу мыжа тэ водзын, но тэ кӧсъян вины менӧ.