7 अनि नापा बिउ काँडाहरुका झ्याँकौनो पड्यो। काँडाहरुको झ्याँक बड्दै गया, र तिनुहरुकन फल लाग्न दियानुन्।
तर गैरा जडा हाल्न नस्हक्या हुनाले घामको तापले ओइलिया।
तर नाप्नापा बिउ मलिलो माटोमै पड्यो, र उम्रेर बड्डै तिस गुना, साठि गुना र सय गुना फल दियो।”
अनि इसुले स्हबै मान्ठहरुकन भुन्या, “चनाखो हउ, स्हबै किसिमका लाल्चोबाट बैन्या काम गर, क्यानकि मान्ठको जुनि मस्तै धुन सुम्पति भुन्दा ठुलो छ।”
“तर तुमिहरु चुनाखा होउ, मोजमज्जा नगर, मात्तिकन नहँड र यइ जुनिको निम्ति चिन्ता नगर। नतर तुमिहरुको मुन बोदो हुन्याछ र एक्कासि तुमिहरुमै तेइ दिन पासो जस्तै आइपड्न्याछ।
काँडौदो पर्या बिउ तिँ हुन्, जोले बचन स्हुन्छ, तर जुनिको चिन्ता, धुन-सुम्पति, सुख-चैनमै पडि बड्न पाउनैनुन्, र तेइको फल पाक्तैन।
नाप्नापा बिउ काँडाका झ्ँयाकौदो पर्यो, बिउ स्हात काँडा झ्ँयाक पुनि बड्या, र बिउकन बड्न दियानुन्।