1 इसु केइ दिनपछि कफर्नहुम भुन्या सहरमै फर्क्या, अनि मान्ठहरुले इसुकन घरमै छुन् भुन्न्या कुडा स्हुन्या।
तब तेइ मान्ठ निक्लि गयो, र यइ बिसयमै खुल्लमखुला प्रचार गन्न लाग्यो, अनि इसु फेरि सहरमै स्हबैले देख्न्या गरि जान स्हक्यानुन्, अनि यकुरा ठौरहरुमै बस्या। तर मान्ठहरु चारैतिरबाट उनुति आया।
अनि यति मथ्थै मान्ठहरु जुम्मा भया कि धेला बाइर पुनि ठौर छियोन, तेइबेला इसुले तिनुहरुकन परमेसोरको बचन प्रचार गद्दैछिया।
तेइपछि इसु फेरि घरतिर गया, अनि भिड जुम्मा भयो न्यास्हम्मकि उनु र उनुका चेलाहरुले खच्च खान पुनि पायानुन्।
इसुले मान्ठहरुकन छोड्यार घरभित्त पस्यापछि इसुका चेलाहरुले उनुकन यइ उखानको बार्यामै स्होद्या।
तेइ ठौर छोडिकन इसु टुरोस र सिदोन सहरतिर गया, यइ कुडा कोइले थाँ नपाउन् भुनि इसु एक घरमै पस्या। तर मान्ठहरुले थाँ पाइल्या।
इसु घरमै पसिस्क्यापछि इसुका चेलाहरुले गुप्तमै उनुकन यइथो भुनि स्होद्या, “हामिले भुतकन क्यान धपाउन स्हक्यानौ?”
इसुले भुन्या, “अब पक्का तुमिहरुले मुकन यइ उक्खान भुन्याछौ, ‘यइ बैद्या! तो आपैकन निको पार।’ र यइ पुनि भुन, ‘कफर्नहुममै तुमिले ज्या ज्या गर्यौ तेइ हामिले स्हुन्यौ, तेइथै आम्ना ठौर पुनि गर।’”
केइ मान्ठहरुले एक जुन कुज्याकन ओछ्यान स्हातै ल्याया, र तिनुहरुले तेइकन भित्त इसुका अगेडि राख्न खोज्या।
यइ डाको स्हुन्यार मथ्थै मान्ठहरु जुम्मा भया। तिनुहरुले अचुम्म मान्या, क्यानकि मथ्थै ठौरबाट आया यहुदिहरुले आम्ना आम्ना भासामै तिनुहरुले बोलिरया स्हुन्या।