7 नाप्नापा बिउ काँडाका झ्ँयाकौदो पर्यो, बिउ स्हात काँडा झ्ँयाक पुनि बड्या, र बिउकन बड्न दियानुन्।
अनि नापा बिउ काँडाहरुका झ्याँकौनो पड्यो। काँडाहरुको झ्याँक बड्दै गया, र तिनुहरुकन फल लाग्न दियानुन्।
“तर तुमिहरु चुनाखा होउ, मोजमज्जा नगर, मात्तिकन नहँड र यइ जुनिको निम्ति चिन्ता नगर। नतर तुमिहरुको मुन बोदो हुन्याछ र एक्कासि तुमिहरुमै तेइ दिन पासो जस्तै आइपड्न्याछ।
काँडौदो पर्या बिउ तिँ हुन्, जोले बचन स्हुन्छ, तर जुनिको चिन्ता, धुन-सुम्पति, सुख-चैनमै पडि बड्न पाउनैनुन्, र तेइको फल पाक्तैन।
नाप्नापा बिउ ढाँरौनि पर्या, र उम्रिन्या बित्तिकै स्हुक्या, क्यानभुन्या ओबानो भुँइ छियो।
केइ बिउ राम्मो माटौउनि पर्यो, उम्रिकन सय गुना फल फलायो।” यति भुनि स्हक्याछि इसुले भुन्या, “जैको स्हुन्न्या कान छ, तेइले स्हुनोस्।”