19 स्हबै मान्ठहरुले इसुकन छुनखोज्या, क्यानभुन्या उनुबाट आया सक्तिले स्हबै जुन भलो हुन्छिया।
इसुले मथ्थै मान्ठहरुकन भलो पाड्या हुनाले मुदौरा स्हबैले उनुकन छुउँ भुनि ठेलाठेल गद्दा छिया।
तब इसुले आपुबाट सक्ति बाइर निस्क्या थाँ पाया र पछाडि फर्कि मान्ठहरुकन स्होद्या, “कोइले मेरो टाला छोयो?”
अनि गाउँहरुमै या सहरहरुमै जाँ जाँ पस्या, मान्ठहरुले मुदौराहरुकन ठौर ठौरमै राखिदिया, र उनुका टालाको छेउ मात्तै पुनि छुन पाऔं भुनि तिनुहरुले इसुकन बिन्ति गर्या, र जतिले छोया तिनुहरु स्हबै भलो भया।
तेइपछि इसु बेथसेदा आया, र मान्ठहरुले एक कान्या मान्ठकन इसुति ल्याया, अनि तेइकन छोदेउ भुनि इसु स्हात बिन्ति गर्या।
एक दिन इसु मान्ठहरुकन अत्तोदिदै छिया। गालिल र यहुदियाका स्हबै गाउँ र यरुसलेमबाट आया फरिसि र धर्मगुरुहरु इसुका काखति बस्या छिया। परमप्रभुको भलो गन्न्या सक्ति इसु स्हात छियो।
इसुको बचन स्हुन्न र आम्नो कैठहरुबाट भलो हुन आया छिया। ताँइ भुत लागेर दुख पाया मान्ठहरु पुनि भला भया।
पावलले छुइया रुमाल र पछ्यौडा ल्हिइ मुदौरुहरुमाथि राखिदिँदा तिनुहरुको हडा रोग भलो हुन्छियो र नराम्मो आत्मा पुनि निक्लि जान्छियो।