1 एक दिन इसु गालिल तालका छाइलति ढुक्या छिया मथ्थै मान्ठहरु परमेसोरको बचन स्हुन्न टनक्कै खेडिनै छिया।
अनि मथ्थै मान्ठहरुले आपुकन नमिचोस् भुनि इसुले आम्ना चेलाहरुकन आम्नो निम्ति एक नाउ तयार गन्न लाया।
फेरि इसु गालिल तालका छाइलति सिच्छ्या दिन लाग्या। उनुका ओरिपोरि मथ्थै मान्ठहरु खेडिया हुनाले तिँ तालमै भया एक नाउमै बस्या। ताँइ मान्ठहरु तालका छाइलति बस्याछिया।
तब इसु तिनुस्हात गया। र एक ठुलो भिड तिनुको पछाडि लाग्यो, अनि मान्ठहरु तिनुको ओरोपोरि घुचाघुच गन्न लाग्या।
अनि इसु र उनुका चेलाहरुले समुन्द्र तरिकन गनेसरेतको मुलुकमै पुग्या र उनुहरुले नाउ छाइलतिर लाया।
ताँइ हजारौँ मान्ठको भिड खेडिया, न्यास्हम्मकि एक अक्काकन कुल्चिन लाग्या। अरु मान्ठहरुकन भुन्नुभुन्दा पैला इसुले आम्ना चेलाहरुकन भुन्न लाग्या, “तुमिहरु फरिसिहरुको खमिरबाट सचेत रौ। तेइ खमिर तिनुहरुको कुइपाजि बिचार हो।
इसुले तालका छाइलति दुइ नाउ देख्या। जालखेल्ल्या मान्ठहरु नाउका काखैति जाल धुदै छिया।
एक दिन इसुले आम्ना चेलाहरुकन भुन्या, “हामि तालपारि जाउ।” र तिनुहरु नाउ चडि गया।
जानैछिया ताउनि इसु ढुल्या। अनि तालमै आँधिबेरि आउन लाग्यो, नाउ पानिले भरिन लाग्यो, र तिनुहरुकन आपत पर्यो।
तिँ भुतहरु तेइ मान्ठबाट निक्लि स्हुँगुरमै पस्या, तेइ बगाल भिरबाट लोटि तालौनि पर्या र डुबिकन मर्या।
इसुले स्होद्या, “मुकन छुन्या को हो?” स्हबैले भुन्या, “मु हैन” अनि पत्तरुसले भुन्या, “गुरुजिउ, तुम्मा ओरिपोरिउनि मान्ठ ठेल्लै छुन्।”