29 क्यानभुन्या ति दिन आइरया छुन्, जब मान्ठहरुले भुन्न्याछुन्, ‘धन्याकि हुन बाँजिहरु र भाउ नपाउन्या कोखहरु र दुत नप्याउन्या स्हैनिहरु।’
इसुले यिँ कुडा बोल्दैछिया, भिडबाट कोइ एक स्हैनिले किक्काउदै भुनि, “धन्या तेइ स्हैनि जोले तुमिकन कोखौनि राखिन् र आम्ना दुत ख्वाइन्।”
तर तिनुहरुतिर फर्केर इसुले भुन्या, “ए यरुसलेमकि छोरिहरु हो, मेरा लेखि नरोउ तर तुमिहरु आम्नो लेखि र आम्ना छोराछोरिका लेखि रोउ।