20 अक्को कमारो आयर भुन्यो, ‘मालिक हेर, तुमिले दिया रुडा नेइ छ। यइ मोइले टालामै बानि जगाइ राख्या छिया।
तेइले आपु जानुभुन्दा अग्यर आम्ना कमाराहरुमद्दि दस जुना कमाराहरुकन डाक्यार तिनुहरुकन एक एक सुनका रुडा दिइ भुन्यो, ‘जैबेला स्हुम्म मु फर्कि आउँदैन यइबाट बेपार गर।’
मालिकले तेइकन भुन्या, ‘स्याबास! तोइले पाँच सहरको हक पाउन्याछै।’
मुकन तुम्मो भेइ लाग्यो, क्यानभुन्या तुमि कठ्ठर मान्ठ हौ। ज्या तुम्मो होइन तेइ तुमि ल्हिन्छौ र ज्या तुमिले बोयानौ तेइ काट्टाछौ।’
रुखहरुका जडामै बुन्चरो पडि स्हक्याछ। यइबिअ राम्मो फल नदिन्या स्हबै रुख ढालिन्याछुन्, र आगामै फालिन्या छुन्।”
“मुइले भुन्या कुडा मान्दैनौ भुन्या क्यान मुकन ‘प्रभु, प्रभु’ भुन्दाछौ?