3 “अनि नाइक्याले मुनमुनै यइथो स्हुइन लाग्यो, ‘अब मु क्या गरुला? क्यानभुन्या, मालिकले मुकन नाइक्या कामबाट हटाउन लाग्याछुन्। खुनजोत गन्न्या बल पुनि नाइ, भिक माग्न स्हरम लाग्दोछ।
तेइपछि इसु चेलाहरुस्हात यरिहोमै आया। यरिहो सहरबाट निस्कुँदा मथ्थै मान्ठहरु इसुस्हात आया। बाटोको छेउमै तिमैका छोरा बारतिमै भुन्न्या कान्या भिकारि बसिरया छियो।
तेइले मुनौनो कुडा खेलाउन लाग्यो, ‘मेरो अनाज राख्न्या मोइति ठाँउ नाइ, अब मु क्या गरुला?’
तब मालिकले डाकेर भुन्यो, ‘मोइले तेरो बारेमै क्या स्हुन्दैछु तेइ क्या हो? तेरो नाइक्या कामको हिसाब मुकन दे। अबदेखि तो नाइक्या हुन पाउँदैनै।’
तेइका धेलाति लाजरस नाउँ भया एक जुन नागा मान्ठकन ल्याइ राखिदिन्छिया। तेइका हड भरि घा ऐ घा छिया।
“तेइ नागो लाजरस मर्यो र सोर्गका रैबार्याहरुले तेइकन ल्हियार अब्राहामका काखति राख्या। तेइ स्हाउ मान्ठ पुनि मर्यो र गडालियो।
अब मोइले क्या गन्नु पड्न्या हो स्हुचिस्हक्याछु। नाइक्या कामबाट निकालिया पछि मुकन मान्ठले तिनुहरुका घरमै कस्हरि मान गन्न्याछुन् तेइ पक्का गर्याछु।’
न्यादिसले केइ सुमयसुम्म त मान्योन तर पछि तेइले आम्नो मुनमै स्हुच्यो ‘मु परमेसोरको भेइ मान्नैन! मान्ठको मतलब पुनि गद्दैन।
मुन्दिरभित्त पैन्यास्हात भिक माग्नका बिअ एकजुना जुन्मैदेखिको कुज्याकन मान्ठहरुले बोकेर ल्याउन्छिया र दिनदिनै मुन्दिरको सुन्दर नाउँ गर्या धेलामै राखिदिन्छिया।
“अब उठेर सहरमै जा र ज्या काम तोइले गन्नु पड्न्या हो तेइ मु तोकन भुन्न्याछु।”
क्यानकि हामि स्हुन्नाछौं, तुमिहरुमद्दे कोइले अल्छि जिबन जिरया छौ। तिनुहरु आपु केइ काम गद्दैनन् तर अरुको कामकन बादा दिन्छुन्।