अनि युहन्नाले आम्नो काम स्हक्या बेला मान्ठहरुकन यइथो भुन्या, ‘तुमिहरु मुकन मुक्ति दिन्या मान्ठ हुन् कि भुनि स्हुइताछौ? मु तेइ हैन। तर तिँ मु पछि आउँदै छुन् र मु उनुका पौलाका तुना फुकाउन लायकको नाइ।’”
तर मु आम्नो जिबनकन ठुलो र प्यारो ठान्नैन। यइ मात्तै स्हुइतोछु, कि परमेसोरको दयाको राम्मो रैबार स्हुनाउन प्रभु इसुबाट पाया यइ काम मु पुरा गन्न स्हकु।