12 हामिले स्हयौं भुन्या, हामि पुनि उनुस्हातै राज गन्याछौं, हामिले उनुकन मान्न छोड्यौं भुन्या, उनुले पुनि हामिकन मान्न छोड्न्याछुन्,
इसुले भुन्या, “हेर, हामि यरुसलेमतिर जानैछौं। ताँइ मान्ठको छोराकन मुख्य पुजारिहरु र धर्मगुरुहरुति स्हुम्पिन्याछुन्, अनि तिनुहरुले तेइकन मार्न्या छुन्, र अरुजातिहरुका हातमै स्हुम्पिदिन्याछुन्।
अनि यइ बेबिचारि र पापि पुस्तामै जो मु देखि र मेरा बचन देखि स्हरम मान्नोछ, मान्ठको छोरा पुनि आम्ना बाबाको महिमामै पबित्त रैबार्यास्हात आउँदा तेइ देखि स्हरम मान्न्याछ।”
तर जोले मुकन मान्ठहरुका अगेडि रौनैनुन्, परमेसोरका रैबार्याका अगेडि तेइकन पुनि रौन्यानाइ।
ज्यागरि मेरा बाबाले मुकन एक राज्या दियाछुन, र मु पुनि तुमिहरुकन दिन्याछु।
अनि मेरो राज्यामै तुमिहरु मु स्हातै टेबुलमै बसि खान्याछौ, र पिन्याछौ। अनि राज गद्दिमै बसि इस्राएलका बारै कुलहरुको निसाप गन्न्याछौ।”
तर कोइ मुदेखि र मेरा बचनदेखि स्हरम मान्नोछ भुन्या मान्ठको छोरो पुनि आम्नो महिमामै र बाबाको र पबित्त रैबार्याको महिमामै आउँदा तेइस्हात स्हर्माउन्याछ।
ताँइ तिनुहरुले चेलाहरुकन बिसासमै बलिया हुनु भुन्दै अत्तो दिया, र परमेसोरको राज्यामै पैनु भुन्दा अगाडि हामि स्हबैले मथ्थै दुख स्हनु पड्छ भुनि तिनुहरुकन सिकाया।
यति कोइले स्हागहरुको र स्हबै भुन्दा पैला आम्ना झानको हेरबिचार गद्दैन भुन्या तेइले स्हाँचो बिसासकन छोड्या हुन्छ। तिनुहरु बिसास नगन्न्याहरु भुन्दा भौति अराम्मा हुन्छुन्।