Tituis 3:2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

² gan olc do laḃairt i dtaoḃ aon duine, gan ḃeiṫ bruiġeanaċ, ḃeiṫ ceannsa, ag taisbeáint gaċ macántaċta do gaċ uile ḋuine.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

² Gan neaċ ar biṫ do ṁasluġaḋ, gan ḃeiṫ brúiġneaċ, aċd suáiṁneaċ, ag táisbéunaḋ na huile ċeannsaċda do na huile ḋáoiniḃ.

Tituis 3:2 Iomraidhean Croise

Maitiú 11:29

Tógaiḋ mo ċuing‐se oraiḃ, agus foġlaimiḋ uaim, óir atáim ceannsa agus uṁal im’ ċroiḋe: agus do‐ġeoḃaiḋ siḃ faoiseaṁ d’ḃúr n‐anmannaiḃ.

Gníoṁarṫa 23:5

Agus aduḃairt Pól, Ní raiḃ a ḟios agam, a ḃráiṫreaċa, gurḃ é an t‐árd‐ṡagart é: óir atá scríoḃṫa, Ní ṫiuḃrair droċ‐ċainnt d’uaċtarán mo ṗobail.

1 Chum na gCoirinnteach 6:10

ná luċt sainnte, ná meisceoirí, ná masluiġṫeoirí, ná foġlaiḋṫe, ní ḃfaiġiḋ siad‐san ríoġaċt Dé mar oiḋreaċt.

1 Chum na gCoirinnteach 9:19

Óir giḋ go ḃfuilim saor ó ċáċ, do rinneas seirḃíseaċ díom féin ċum gur mó an méid go ḃuaiḋfinn.

2 Chum na gCoirinnteach 10:1

Anois, aṫċuinġim‐se, Pól, ḃíos úiríseal ’n‐ḃur measc, agus mé ’n‐ḃur láṫair, aċt ḃíos an‐dána ’n‐ḃur dtaoḃ agus mé as láṫair, as uċt caoiṁe agus mánlaċta Ċríost, impiḋim oraiḃ,

2 Chum na gCoirinnteach 12:20

Óir is eagal liom, nuair ṫiocfad, naċ ḃfaiġead siḃ ḃeiṫ mar ba ṁian liom, agus go ḃfaiġeaḋ siḃ mise gan ḃeiṫ mar nár ṁian liḃ; ar eagla, b’ḟéidir, go mbéaḋ aċrann, formad, fearg, deaġailt, cúl‐ċainnt, bíodán, éirġe‐i‐n‐áirde, círéiḃ;

Galatiánaċ 5:22

Aċt is é toraḋ an Spioraid, gráḋ, aoiḃneas, síoṫċáin, fád‐ḟulang, muinntearas, maiṫeas, dílse,

Galatiánaċ 6:1

A ḃráiṫre, má beirtear ar ḋuine i míġníoṁ ar biṫ, siḃ‐se atá spioradálta, cuiriḋ i gceart é le spiorad ceannsaċta; ag féaċaint ċugat féin ar eagla go gcurtar caṫú ort.

Galatiánaċ 6:10

Mar sin de, do réir mar ḃíos an uain againn, déanaimís an ṁaiṫ do’n uile ḋuine, go mórṁór do luċt tiġe an ċreidiṁ.

Heṗesiánaċ 4:2

le foiḋne, ag géilleaḋ d’á ċéile i ngráḋ:

Heṗesiánaċ 4:31

Curtar uaiḃ gaċ seirḃe, agus aingiḋeaċt, agus fearg, agus caismirt, agus iṫiomráḋ, agus an uile ṡaġas droċ‐rúin:

Ḃfilippiánaċ 4:5

Bíoḋ ḃur gcaoiṁe soiléir do’n uile ḋuine. Atá an Tiġearna i gcóṁgar.

1 Chum na dTesaloníceach 2:7

Aċt is aṁlaiḋ do ḃíomar caoin‐ċeannsa ’n‐ḃur measc, mar ḃéaḋ buime ag oileaṁain a clainne féin:

1 Chum Timóteuis 3:11

Agus ar an gcuma ċéadna, ní foláir do na mnáiḃ ḃeiṫ stuamḋa, gan ḃeiṫ bíodánaċ, aċt ḃeiṫ macánta, dílis san uile niḋ.

1 Chum Timóteuis 3:3

gan ḃeiṫ tugṫa do’n ḟíon, gan ḃeiṫ bruiġeantaċ;

Séamas 3:17

Aċt an eagnaiḋeaċt atá ó neaṁ anuas, i gcéadóir atá sí glan‐úr, síoṫċánta, leis sin, ceannsa, so‐ċóṁairleaċ, gan cealg, gan fimíneaċt.

Séamas 4:11

Ná cáiniḋ a ċéile, a ḃráiṫre. An té ċáineas a ḃráṫair, nó do‐ḃeir breiṫ ar a ḃráṫair, cáineann sé an dliġe agus do‐ḃeir sé breiṫ ar an dliġe: aċt má ḃeireann tú breiṫ ar an dliġe, ní duine uṁluiġeas do’n dliġe ṫú, aċt is breiṫeaṁ ṫú.

1 Peadar 2:1

Cuiriḋ ḋíḃ, d’á ḃriġ sin, gaċ droċ‐rún, agus calaois,

1 Peadar 3:10

Óir, An té gur mian leis beaṫa, Agus laeṫe maiṫe d’ḟeicsin, Coisceaḋ sé a ṫeanga de’n olc, Agus a ḃeola d’ḟoclaiḃ mealltaċa:

1 Peadar 3:8

I ndeireaḋ scéil, biḋiḋ uile ar aon intinn, aṫtruaġaċ, lán de ġráḋ bráṫarḋa, so‐ċroiḋeaċ, aċt uṁal;

1 Peadar 4:4

Agus is niḋ é ċuireas iongnaḋ orṫa‐san, a ṁeas naċ riṫeann siḃ i n‐éinḟeaċt leo isteaċ i raḃarta ainṁeasarḋaċta, ag laḃairt go masluiġṫeaċ ’n‐ḃur dtaoḃ.

2 Peadar 2:10

iad‐san go mór‐ṁór ċleaċtas droċ‐ṁianta na colna, le h‐andúil i neaṁ‐ġlaine, agus do‐ḃeir droċ‐ṁeas ar sṁaċt. Daoine ceanndána, antoileaċa, ní h‐eagal leo masla do ṫaḃairt do’n tsluaġ glórṁar:

Iudais 1:10

Aċt laḃrann an dream so go masluiġṫeaċ i dtaoḃ neiṫe naċ ḃfuil aon eolas aca orṫa: agus na neiṫe go ḃfuil eolas ó ḋúṫċas aca orṫa, truailliġeann siad féin ionnta ar nós ainṁiḋṫe gan réasún.

Iudais 1:8

Aċt ċeana, saluiġeann siad so an ċolann le n‐a n‐aislingiḃ, agus ġníonn siad beag‐is‐fiú de ṫiġearnas, agus masluiġeann siad an sluaġ glórṁar.