Taisbeunaḋ 5:4 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

⁴ Agus do ċromas‐sa ar gol go mór toisc gan aoinneaċ gurḃ ḟiú é an leaḃar d’ḟoscailt ḃeiṫ le fáġáil, ná fiú dearcaḋ air.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

⁴ Ann sin do ċáoi mise go mór, do ḃríġ naċ raiḃ éinneaċ air ḟaġáil do bfíu an leaḃar dosglaḋ ná a leuġaḋ, na fós féuċain air.

Taisbeunaḋ 5:4 Iomraidhean Croise

Taisbeunaḋ 4:1

’N‐a ḋiaiḋ sin do ḋearcas, agus féaċ, doras ar ḟoscailt ar neaṁ, agus an ċéad guṫ do ċualas do ḃí sé mar ḃéaḋ fuaim stuic ag laḃairt liom, g‐á ráḋ, Gaḃ aníos annso, agus taisbeánfad duit na neiṫe atá le teaċt ċum críċe ’n‐a ḋiaiḋ seo.

Taisbeunaḋ 5:3

Agus ní raiḃ ar ċumas d’aoinneaċ ar neaṁ ná ar talaṁ an leaḃar d’ḟoscailt ná a ṡéalaí do scaoileaḋ.

Taisbeunaḋ 5:5

Agus duḃairt duine de na seanóiriḃ liom, Ná bí ag gol: féaċ, an Leoṁan de ṫreiḃ Iúda, de Ḟréiṁ Ḋáiḃí, atá sé de ḃuaiḋ aige‐sean an leaḃar d’ḟoscailt, agus a ṡeaċt séalaí do scaoileaḋ.