Taisbeunaḋ 10:5 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

⁵ Agus an t‐aingeal do ċonnacas ’n‐a ṡeasaṁ ar an ḃfairrge agus ar an talaṁ, do ṫóg sé a láṁ ḋeas suas ċum neiṁe,

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

⁵ Agus do ṫóg an taingeal do ċonnairc mé na ṡeasaṁ ar muir agus ar tír a láṁ suas ċum niṁe,

Taisbeunaḋ 10:5 Iomraidhean Croise

Gníoṁarṫa 14:15

ag liúġaḋ agus g‐á ráḋ, A ḋaoine, créad do b’áil liḃ a leiṫéid sin do ḋéanaṁ? Daoine go ḃfuil an nádúir ċéadna againn agus atá agaiḃ féin, is eaḋ sinne, agus atáimíd ag taḃairt deaġ‐scéala ḋaoiḃ, go gcaiṫfiḋ siḃ iompóḋ ó na neiṫiḃ baoṫa sin ċum Dé ḃí, do ċruṫuiġ neaṁ, agus talaṁ, agus muir, agus a ḃfuil ionnta:

Gníoṁarṫa 17:23

Óir san tsiuḃal dom, agus mé ag féaċain ar na neiṫiḃ aḋras siḃ, fuaras altóir ar a raiḃ an inscríḃinn seo, DO’N DIA ANAIṪNID. An té úd aḋras siḃ gan aiṫne ḃeiṫ agaiḃ air, fógraim daoiḃ é anois.

Roṁánaċ 1:20

Óir ó cruṫuiġeaḋ an doṁan atá a ṫréiṫe do‐ḟeicsiona, is iad sin a ċuṁaċt síorraiḋe agus a ḋiaḋaċt, tá siad go soiléir le feicsin agus le tuigsin;

Neaḃruiḋeaċ 6:13

Óir nuair ṫug Dia geallaṁain d’Abraċam, de ḃriġ nár ḟéad sé a ḋearḃú ar aoinneaċ ba ṁó, do ḋearḃuiġ sé air féin,

Taisbeunaḋ 1:18

is mise an tosaċ agus an deireaḋ, agus an Té biṫ‐ḃeo; agus do ḃíos marḃ, agus féaċ, atáim beo go saoġal na saoġal, agus atá eoċraċa báis agus ifrinn agam.

Taisbeunaḋ 10:2

agus do ḃí leaḃar beag ar ḟoscailt ’n‐a láiṁ aige: agus do ċuir sé a leaṫ‐ċos ḋeas ar an ḃfairrge,

Taisbeunaḋ 14:7

agus duḃairt sé de ġuṫ árd, Bíoḋ eagla Dé oraiḃ, agus taḃraiḋ glóir dó; óir atá uair a ḃreiṫeaṁnais tagṫa: agus déanaiḋ aḋraḋ do’n té do rinne neaṁ agus talaṁ agus muir agus toibreaċa an uisce.

Taisbeunaḋ 16:17

Agus do ḋoirt an seaċtṁaḋ h‐aingeal a ṡoiṫeaċ amaċ san aer; agus ṫáinig árd‐ġlór amaċ as an teampall, ó’n riġ‐ċaṫaoir, g‐á ráḋ, Atá sé déanta:

Taisbeunaḋ 4:11

g‐á ráḋ, Is fiú ṫú, a Ṫiġearna agus a Ḋia an ġlóir agus an onóir agus an ċuṁaċt d’ḟáġáil: óir is tú do ċruṫuiġ na h‐uile neiṫe, agus is ded’ ṫoil‐se atá siad ann, agus do cruṫuiġeaḋ iad.

Taisbeunaḋ 4:9

Agus nuair ḃeireas na h‐ainṁiḋṫe glóir agus onóir agus buiḋeaċas do’n té atá ’n‐a ṡuiḋe san riġ‐ċaṫaoir, do’n té ṁaireas go saoġal na saoġal,