Séamas 4:2 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

² Bíonn andúil agaiḃ, agus gan niḋ agaiḃ d’á bárr: bíonn siḃ ag marḃaḋ, agus bíonn éada oraiḃ, agus ní ḟéadann siḃ rud d’ḟáġáil: bíonn siḃ ag cóṁrac agus ag troid, agus ní ḃíonn rud agaiḃ, de ṫoisc naċ n‐iarrann siḃ.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

² Santuiġe siḃ ní, agus ní ḃíonn sé aguiḃ: ḃí sib hag marḃaḋ, agus ag iomṫnúṫuġaḋ, agus ní féidir liḃ ní ḟaġáil: do ní aguiḃ, do ḃríġ naċ íarrann siḃ.

Séamas 4:2 Iomraidhean Croise

Eoin 16:24

Go dtí seo níor iarraḃar éinniḋ im’ ainm‐se: iarraiḋ, agus do‐ġeoḃaiḋ siḃ, ionnas go mbéiḋ ḃúr n‐áṫas iomlán.

Eoin 4:10

D’ḟreagair Íosa agus aduḃairt sé léi, Dá mb’ eol duit taḃartas Dé, agus cia h‐é atá g‐á ráḋ leat, Taḃair ḋom le n’ól; is tusa d’iarrfá airsean, agus do‐ḃéarfaḋ sé uisce beo ḋuit.

Séamas 1:5

Má ḃíonn aon duine agaiḃ i n‐uireasbaiḋ eagna, iarraḋ sé ar Ḋia í; is é do‐ḃeir go fial do ċáċ, gan aiṫḃear; agus do‐ḃéarfar dó í.

Séamas 5:6

Do ḋaoraḃar agus do ṁaraḃar an fíréan; ní ċuireann sé ’n‐ḃur gcoinniḃ.

1 Eoin 3:15

Cibé duine go ḃfuil fuaṫ aige d’á ḃráṫair is dún‐ṁarḃṫóir é: agus atá a ḟios agaiḃ naċ gcóṁnuiġeann an ḃeaṫa ṁarṫannaċ i n‐aon dún‐ṁarḃṫóir.