2 do ġeall sé roiṁ ré tré n‐a ḟáiḋiḃ ins na scrioptúiriḃ naoṁṫa,
2 (Noċ do réiṁġeall sé tré ná ḟáiḋiḃ sna sgriobtúraiḃ náoṁṫa,)
Agus do ṫuit seo amaċ ċum go gcóiṁlíonfaiḋe an niḋ aduḃairt an Tiġearna tríd an ḃfáiḋ, g‐á ráḋ,
(Fá mar laḃair sé tré ḃéal a ḟáiḋ naoṁṫa do ḃí ann ó ṫosaċ an doṁain),
Is dó‐san do‐ḃeir na fáiḋe go léir fiaḋnaise, gur ’n‐a ainm‐sean gaċ éinneaċ ċreideas ann do‐ġeoḃaiḋ sé maiṫeaṁnas na bpeacaḋ.
Agus atáimíd ag taḃairt na geallaṁna ḋaoiḃ tugaḋ do na sinnsearaiḃ,
Agus anois atáim im’ ṡeasaṁ annso dom’ ċionntú fá’n dóċas go gcóiṁlíonfaiḋe an ġeallaṁain ṫug Dia d’ár sinnsearaiḃ:
aċt atá d’á noċtaḋ anois, agus d’á cur i dtuigsin do’n uile ċineaḋ tré scrioptúiriḃ na ḃfáiḋ, do réir aiṫne an Dé ṡíorraiḋe, ċum go mbéidís uṁal do’n ċreideaṁ;
A lán mór ar gaċ sliġe: i gcéadóir, gur leo‐san do taoḃuiġeaḋ briaṫra Dé.
Aċt anois, atá fíréantaċt Dé do foillsiġeaḋ taoḃ amuiġ de’n dliġe, an dliġe agus na fáiḋí mar ḟiaḋnaiḋṫiḃ uirṫi:
i ndóċas na beaṫaḋ síorraiḋe, do ġeall Dia, naċ ḃféadann bréag do ḋéanaṁ, ins na h‐aoisiḃ i ḃfad ó ṡoin;