Ṗilémoin 1:12 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹² Tá sé féin curṫa agam ar ais ċugat, agus gur ab é mo ċroiḋe istiġ féin é.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

¹² Noċ do ċuir mé ar a ais: agus gaḃsa ċugad é, mar mo ċroíḋe féin:

Ṗilémoin 1:12 Iomraidhean Croise

Marcus 11:25

Agus nuair ḃíos siḃ i n‐ḃúr seasaṁ ag déanaṁ urnuiġṫe, má ḃíonn niḋ ar biṫ agaiḃ i n‐aġaiḋ aon duine, maiṫiḋ ḋó é; ionnas go maiṫfeaḋ ḃúr n‐Aṫair atá ar neaṁ ḃúr gcionntaí ḋaoiḃ‐se mar an gcéadna.

Lúcas 15:20

Agus d’éiriġ sé agus ṫáinig sé ċum a aṫar. Aċt do ċonnaic a aṫair é, agus é fós i ḃfad uaiḋ, agus do ġaḃ truaġ ṁór dó é, agus do riṫ sé, agus do ċaiṫ sé é féin ar a ḃráġaid, agus do ṗóg sé é go dil, díocra.

Heṗesiánaċ 4:32

agus biḋiḋ muinntearḋa le ċéile, deaġ‐ċroiḋeaċ, ag maiṫeaṁ d’á ċéile, fá mar tá maiṫte ag Dia i gCríost daoiḃ‐se.

Ṗilémoin 1:11

do ḃí gan tairḃe ḋuit tamall ó ṡoin, aċt atá tairḃeaċ dúinne araon anois.

Ṗilémoin 1:13

Ba ṁian liom a ċongḃáil agam féin ċum go ndéanfaḋ sé seirḃís dom it’ ionad‐sa i gcuiḃreaċaiḃ an tsoiscéil: