Neaḃruiḋeaċ 7:27 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

²⁷ agus é níos áirde ’ná na flaiṫis: naċ gáḃaḋ ḋó, ar nós na n‐árd‐ṡagart úd, íoḋbarṫa d’ofráil go laeṫeaṁail, ar son a ṗeacaiḋe féin ar dtús, agus ar son peacaiḋe an ṗobail ’n‐a ḋiaiḋ sin: óir do rinne sé an t‐aon uair aṁáin é, d’á ofráil féin mar íoḋbairt.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

²⁷ Ar náċ ḃfuil riaċdanus go láeṫeaṁuil, mar do ḃí ar na hárdsagartuiḃ úd, ioḋbarṫa do ḋéunaṁ ar tús, ar son a ṗeacuiġeaḋ féin, na ḋiáiġ sin ar son ṗeacuiġeaḋ an ṗobail: óir do rinne sé so eunúair aṁáin, an tan do rinne sé íoḋbairt de féin.

Neaḃruiḋeaċ 7:27 Iomraidhean Croise

Roṁánaċ 6:10

Óir nuair d’éag sé, d’éag sé do’n ṗeacaḋ go deo: aċt nuair ṁaireas sé beo, is do Ḋia ṁaireas sé.

Heṗesiánaċ 2:22

Is ann atá siḃ cóṁṫoġṫa le ċéile ċum áitreaḃ do ḋéanaṁ do Ḋia san Spiorad.

Heṗesiánaċ 5:2

agus siuḃlaiḋ i ngráḋ, fá mar ġráḋuiġ Críost siḃ‐se, agus ṫug é féin ar ár son, ’n‐a ṫoirbirt agus ’n‐a íoḋbairt ḋeaġ‐ċuṁra do Ḋia.

Tituis 2:14

ṫug é féin ar ár son, ċum sinn d’ḟuascailt ó gaċ peacaḋ, agus pobal do ġlanaḋ ḋó féin, pobal díoġraiseaċ ċum deaġ‐oibreaċa do ċleaċtaḋ.

Neaḃruiḋeaċ 5:1

Óir gaċ árd‐ṡagart d’á dtógtar as lár na ndaoine, órduiġtear é ar son na ndaoine san méid ḃaineas le Dia ċum tíoḋlaicṫe agus íoḋbarṫa d’ofráil ar son na bpeacaḋ:

Neaḃruiḋeaċ 5:3

Ar an aḋḃar sin atá d’ḟiaċaiḃ air íoḋbairt do ḋéanaṁ i n‐éiric na bpeacaḋ, ní h‐é aṁáin ar son an ṗobail, aċt ar a ṡon féin, leis.

Neaḃruiḋeaċ 8:4

Óir dá mbéaḋ sé ar talaṁ ní ḃéaḋ sé ’n‐a ṡagart ar ċor ar biṫ, toisc sagairt ofrálas taḃartaisí de réir an dliġe ḃeiṫ ann;

Neaḃruiḋeaċ 9:12

ní tré ḟuil gaḃar agus laoġ, áċt tré n‐a ḟuil féin, do ċuaiḋ sé isteaċ san naoṁ‐áit an t‐aon uair aṁáin, agus do ġnóṫuiġ sé fuasclaḋ síorraiḋe.

Neaḃruiḋeaċ 9:14

naċ mó go mór ḋéanfas fuil Ċríost, an té d’íoḋbair é féin gan smál do Ḋia, tríd an Spiorad síorraiḋe, ḃur gcoinsias do ġlanaḋ ó ġníoṁarṫaiḃ marḃa ċum seirḃís do ḋéanaṁ do’n Dia síorraiḋe?

Neaḃruiḋeaċ 9:25

agus ní ċum é féin d’íoḋbairt go minic do ċuaiḋ sé isteaċ ann; fá mar ṫéiġeas an t‐árd‐ṡagart isteaċ san áit naoṁṫa, bliaḋain i ndiaiḋ bliaḋna, le fuil naċ leis féin:

Neaḃruiḋeaċ 9:26

san gcás sin dob’ éigean dó fulang go minic ó cuireaḋ an doṁan ar suiḋeaċan: aċt anois, an t‐aon uair aṁáin, i ndeireaḋ na n‐aois do foillsiġeaḋ é ċum deireaḋ do ċur leis an bpeacaḋ, g‐á íoḋbairt féin.

Neaḃruiḋeaċ 9:28

ar an gcuma ċéadna, foillseoċar Críost gan peacaḋ, an dara h‐uair, do na daoiniḃ atá ag fanaṁain leis, ċum a slánuiġṫe, tar a éis dó a íoḋbairt féin an t‐aon uair aṁáin ċum peacaiḋe móráin d’iomċar.

Neaḃruiḋeaċ 9:7

aċt san dara tabernacal ní ṫéiġeann isteaċ aċt an t‐árd‐ṡagart ’n‐a aonar, uair san ḃliaḋain, ní gan fuil ofrálas sé ar a ṡon féin agus ar son peacaiḋe an ṗobail.