Neaḃruiḋeaċ 6:17 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

¹⁷ Uime sin, ó ṫárla gur ṁian le Dia buain‐tseasṁaċt a raiḃ ceapṫa aige i gcóṁair oiḋrí na geallaṁna do ṫaisbeáint níos cruinne, ṫug sé an mionn isteaċ:

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

¹⁷ As mar an gcéudna ar mbeiṫ do Ḋía fonnṁar ar a ċoṁairle neaṁċorruiḋ dfoilliuġaḋ go ro ḟoirrleaṫan doiġriḃ na geallaṁna, do ḋearḃuiḋ sé é ré mionnuiḃ:

Neaḃruiḋeaċ 6:17 Iomraidhean Croise

Eoin 10:10

Ní ṫagann an gadaiḋe aċt ċum ḃeiṫ ag goid, agus ag marḃaḋ, agus ag slad: ṫáinig mise ċum go mbéaḋ beaṫa aca, agus go mbéaḋ sí go fairsing aca.

Roṁánaċ 11:29

Óir ní ṫéiġeann Dia siar ar a ḃronntanaisiḃ agus ar a ġairm.

Roṁánaċ 8:17

is oiḋrí sinn, leis, agus is cóṁ‐oiḋrí le Críost sinn: má’s fíor go ḃfulaingmíd i n‐éinḟeaċt leis, ċum go mbéimís páirteaċ leis ’n‐a ġlóir.

Galatiánaċ 3:29

Agus má’s le Críost siḃ, is slioċt Abraċaim siḃ, leis, oiḋrí de réir na geallaṁna.

Heṗesiánaċ 1:11

Do rinneaḋ oiḋrí ḋínne ann, ar mbeiṫ ḋúinn réaṁórduiġṫe do réir rúin an té do‐ġní gaċ niḋ do réir cóṁairle a ṫola féin:

Neaḃruiḋeaċ 11:7

Tré ċreideaṁ Naoi, iar ḃfáġáil raḃaiḋ ó Ḋia i dtaoḃ na neiṫe naċ raiḃ fós le feicsin, le h‐eagla agus le hurramaċt do ċuir sé áirc i gcóir ċum a ṫeaġlaċ féin do ṡáḃáil: agus d’á ḃárr sin do ċionntuiġ sé an saoġal, agus do rinneaḋ oiḋre na fíréantaċta atá tré ċreideaṁ ḋe.

Neaḃruiḋeaċ 11:9

Tré ċreideaṁ ṫáinig sé ċum cóṁnuiġṫe i dtír tarngaire, i ndúṫaiġ nár leis féin, ag cur faoi i bpublaiḃ i n‐éinḟeaċt le Íosóg agus le Iácób, cóṁ‐oiḋrí leis san aon ġeallaṁain aṁáin:

Neaḃruiḋeaċ 6:12

ċum naċ n‐éireoċaḋ siḃ leisceaṁail, aċt go ndéanfaḋ siḃ aiṫris ar na daoiniḃ fuair na geallaṁnaċa mar oiḋreaċt de ḃárr creidiṁ agus foiḋne.

Neaḃruiḋeaċ 6:16

Óir dearḃuiġeann daoine ar an té atá níos mó ’ná iad féin, agus cuireann an dearḃú deireaḋ le gaċ conspóid ḃíos eadorṫa.

Neaḃruiḋeaċ 6:18

ionnas tré ḋá niḋ ḃuain‐tseas‐ṁaċa, naċ féidir go ndéanfaḋ Dia bréag ionnta, go mbéaḋ árd‐ṁeisneaċ againne do ṫeiċ ar scáṫ dídeana ċum breiṫe ar an dóċas atá curṫa róṁainn;

Séamas 1:17

Is ó’n áirde ṫuas atá gaċ deaġ‐ṫaḃartas agus gaċ tíoḋlacaḋ iomlán, ag teaċt anuas ó Aṫair na soillse, naċ dtagann claoċloḋ ar biṫ air, ná aṫrú ó ṡolas go dorċadas.

Séamas 2:5

Éistiḋ, a ḃráiṫre ionṁaine, nár ṫóg Dia boċta an tsaoġail ċum ḃeiṫ saiḋḃir fá ċreideaṁ agus ċum ḃeiṫ ’n‐a oiḋriḃ de’n ríoġaċt atá geallta aige do na daoiniḃ ġráḋuiġeas é?

1 Peadar 1:3

Go mbeannuiġtear Dia, Aṫair ár dTiġearna Íosa Críost, d’aiṫġein, do réir a ṁór‐ṫrócaire, sinn ċum beo‐ḋóċais tré aiséirġe Íosa Críost ó na marḃaiḃ,

1 Peadar 3:7

Ar an gcuma ċéadna, a ḟeara, déanaiḋ cóṁnaiḋe i n‐éinḟeaċt le n‐ḃur mnáiḃ do réir déiġċéille, ag taḃairt onóra do’n ṁnaoi aṁail do’n tsoiṫeaċ is laige, agus mar ċóṁ‐oiḋre grása na beaṫaḋ; ċum naċ gcurfar aon ċosc le n‐ḃur n‐urnaiġṫiḃ.