Marcus 7:21 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

²¹ Óir is ó’n taoḃ istiġ, amaċ as croiḋe an duine, ṫig droċ‐smaointe, agus striapaċas, agus goid, agus dúnṁarḃaḋ,

Na Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)

²¹ Óir is óʼn taoiḃ istiġ amaċ as croiḋe na ndaoine a ṫig na droċ-smaointe, aḋaltranas, drúis, dúnṁarḃaḋ,

Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

²¹ Óir is ó’n dtaoḃ istiġ, amaċ a’ croiḋe an duine, a ṫagann droċ-smuínte, agus aḋaltranas, agus gníoṁarṫa drúise, agus dúnṁarḃaḋ,

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

²¹ Oir is ón táoḃ a sdiġ, ó ċroiḋe na ndáoine, ṫigid na droċsmúaintiġe, aḋaltrannas, sdríopaċus, dúnṁarḃṫa,

Marcus 7:21 Iomraidhean Croise

Maitiú 15:19

Óir is as an gcroiḋe amaċ ṫig droċ‐smaointe, dúnṁarḃaḋ, aḋaltrannas, scriapaċas, gadaiḋeaċt, fiaḋnaise éiṫiġ, dia‐ṁaslaḋ:

Maitiú 9:4

Agus nuair ṫug Íosa fá ndeara na smaointe do ḃí aca, aduḃairt sé, Cad ċuige ḋaoiḃ ḃeiṫ ag smaoineaḋ go h‐olc i n‐ḃúr gcroiḋeaċaiḃ?

Marcus 7:20

Agus aduḃairt sé, An niḋ ṫéiġeas amaċ as an duine, is é sin ṡaluiġeas an duine.

Marcus 7:22

agus aḋaltrannas, agus sainnt, agus cuirpṫeaċt, agus cealg, agus ainṁian, agus droċ‐ṡúil, agus dia‐ṁaslaḋ, agus uaḃar, agus baois:

Lúcas 16:15

Agus aduḃairt sé leo, Is siḃ‐se an dream ṁaoiḋeas as ḃúr ḃfíréantaċt féin i ḃfiaḋnaise na ndaoine; aċt is eol do Ḋia ḃúr gcroiḋeaċa istiġ: óir an niḋ atá fá árd‐ṁeas i measc daoine, is gráin le Dia é.

Gníoṁarṫa 5:4

An ḟaid do ḃí sé agat nár leat féin é? agus nuair do ḋíolais é, naċ raiḃ sé ar do ċead féin agat? Cad ċuige ḋuit an niḋ seo do ċeapaḋ id’ ċroiḋe? ní do ḋaoiniḃ d’innis tú bréag, aċt do Ḋia.

Gníoṁarṫa 8:22

Déan aiṫriġe, d’á ḃriġ sin, san gcuirpṫeaċt so agat, agus cuir guiḋe ċum Dé, le súil go maiṫfiḋe ḋuit smaoineaḋ do ċroiḋe.

Roṁánaċ 7:5

Óir nuair ḃíomar fá réimeas na colna, na h‐ainṁianta peacaṁla do ḃí d’ár mbrostú ag an dliġe, do ḃídís ag oibriú ’n‐ár mballaiḃ ċum go dtiuḃraidís toraḋ do’n ḃás.

Roṁánaċ 7:8

Aċt fuair an peacaḋ faill orm ṫríd an aiṫne, gur spreag sé an uile ṡórt sainnte ionnam: óir taoḃ amuiġ de’n dliġe do ḃí an peacaḋ marḃ.

Ccolossianaċ 3:5

Uime sin marḃuiġiḋ ḃur mbaill atá ar talaṁ; striapaċas, neaṁ‐ġlaine, ainṁianta, droċ‐ċlaonta, agus sainnt — íoḋal‐aḋraḋ is eaḋ í;

Tituis 3:3

Óir do ḃíomar féin diṫ‐céilliḋe tráṫ, easuṁal, ag dul ar fan, fá smaċt ag ainṁiantaiḃ agus ag áineasaiḃ éagsaṁla, ag caiṫeaṁ ár saoġail le droċ‐rún agus le formad, fuaṫṁar agus sinn ag taḃairt fuaṫa d’á ċéile.

Séamas 2:4

naċ mbíonn leiṫ‐ċeal d’á ḋéanaṁ agaiḃ ’n‐ḃur h‐intinn féin, agus naċ mbíonn siḃ ’n‐ḃur mbreiṫeaṁnaiḃ droċrúnaċa?