Marcus 14:41 - Tiomna Nua 1951 (de Siúnta)

⁴¹ Agus ṫáinig sé an treas uair, agus aduḃairt sé leo, Codlaiḋ anois, agus déanaiḋ suaiṁneas: is leor é; atá an uair tagṫa; féaċ, atá Mac an Duine d’á ṫaḃairt ar láiṁ do na peacaċaiḃ.

Na Ceiṫre Soiscéil agus Gníoṁarṫa na n-Abstal 1943 (Pádraig Mac Giolla Cheara)

⁴¹ Agus tig sé an tríoṁaḋ h-uair agus deir sé leo: Codluiġigiḋ anois agus déanaigiḋ ḃur scíste. Is leor sin: ṫáinic an uair; ḟéaċ, ḃéarḟar Mac an Duine isteaċ i láṁa na bpeacaċ.

Na Ċeiṫre Soisgéil agus Gníoṁarṫa na n-Aspol 1915 1921 (Peadar Ua Laoghaire)

⁴¹ Agus ṫáinig sé an tríṁaḋ h-uair agus duḃairt sé leó: Deiniḋ codlaḋ anois agus suaiṁneas. Ní beag é: tá an uair tagaiṫe; féaċ, taḃarfar Mac an Duine ar láṁaiḃ na bpeacaċ.

An Bíobla Naoṁṫa 1817 (Bedell)

⁴¹ Agus táinic sé an treas úair, agus a duḃairt sé riú, Codluiḋ a nois, agus coiṁnuiġiḋ: is lór sin, ṫainic an úair; féuċ, do ḃeirṫear Mac an duine a láṁuiḃ na bpeacṫaċ.

Marcus 14:41 Iomraidhean Croise

Maitiú 26:2

Atá a ḟios agaiḃ go mbéiḋ an ċáisc ann tar éis dá lá, agus go dtaḃarfar Mac an Duine suas d’á ċéasaḋ.

Marcus 14:10

Agus d’imṫiġ lúdás Iscariót, duine de’n dá‐réag, ċum uaċtarán na sagart, ċum go dtiuḃraḋ sé ar láiṁ ḋóiḃ é.

Marcus 14:18

Agus nuair do ḃíodar ’n‐a suiḋe agus ag iṫe, aduḃairt Íosa, Adeirim liḃ go fírinneaċ, Atá duine agaiḃ‐se, atá ag iṫe im ḟoċair, agus braiṫfiḋ sé mé.

Marcus 14:35

Agus d’imṫig sé aċar gearr uaṫa, agus do ṫuit sé ar an talaṁ, agus do ġuiḋ sé go raċaḋ an uair ṫairis, dá mb’ ḟéidir é.

Marcus 14:40

Agus ṫáinig sé arís, agus fuair sé ’n‐a gcodlaḋ iad, mar do ḃí a súile an‐trom agus ní raiḃ a ḟios aca créad é an freagra do ḃéarfaidís air.

Marcus 14:42

Éiriġiḋ, bímís ag imṫeaċt, an té a ḃraiṫfeas mé atá sé i ḃfogas dúinn.

Marcus 7:9

Agus aduḃairt sé leo, Is breáġ mar ċuireann siḃ aiṫne Dé ar neaṁ‐niḋ, ċum ḃúr sean‐ġnáis féin do ċleaċtaḋ.

Marcus 9:31

Óir do ḃí sé ag teagasc a ḋeisceabal, agus ’g‐a ráḋ leo, Atá Mac an Duine le taḃairt i láṁaiḃ na ndaoine, agus cuirfid ċum báis é; agus tar éis a ṁarḃṫa, éireoċaiḋ sé an treas lá.

Eoin 12:23

Agus d’ḟreagair Íosa iad, g‐á ráḋ, Atá an uair tagṫa ċum glóir do ṫaḃairt do Ṁac an Duine.

Eoin 12:27

Anois atá buaiḋirt anma orm; agus créad adéarfad? A Aṫair, fuascail mé ó’n uair seo. Aċt ċuige seo is eaḋ ṫáinig mé ċum na h‐uaire seo.

Eoin 17:1

Do laḃair Íosa an méid sin; annsin, ag árdú a ṡúl ċum neiṁe, aduḃairt sé, A Aṫair, atá an uair tagṫa; taḃair glóir dod’ Ṁac, ċum go dtiuḃraḋ an Mac glóir ḋuit‐se:

Eoin 7:30

Annsin do ṡanntuiġeadar breiṫ air: aċt níor ċuir aon duine láṁ ann, óir ní raiḃ a uair tagṫa fós.

Eoin 8:20

Do laḃair Íosa na briaṫra sin i n‐áit an ċiste, agus é ag teagasc sa teampall: agus níor ċuir aon duine láṁ air, óir ní raiḃ a uair tagṫa fós.

Gníoṁarṫa 7:52

Cia aca de na fáiḋiḃ naċ ndearna ḃúr sinnsir géir‐leanaṁain air? agus do ṁarḃadar iad‐san d’ḟógair roiṁ ré teaċt an Ḟíréin úd; go ḃfuil siḃ‐se ’n‐ḃúr mbraṫadóiriḃ agus ’n‐ḃúr ndúnṁarḃṫóiriḃ aige;